Avsnitt

  • เป็นเรื่องไม่น่าเชื่อว่าประโยคง่ายๆธรรมดาๆในไฟล์เสียงยาวสามนาที จะสามารถทำให้เรารู้สึกอะไรบางอย่างได้อย่างลึกซึ้งไม่ว่าจะเป็นการเยี่ยวยาจากวันที่โลกใจร้าย หรือ เป็นเหตุผลให้ยิ้มได้ในวันที่มีฝนตกจากตาทั้งสองข้าง ไม่ว่าคุณจะเป็นใครอยู่ที่ไหน คุณจะได้รับการโอบกอดจากปลายปากกาของศิลปินคนโปรดของคุณเสมอ และนี่คือ song for you ท่อนเพลงเยี่ยวยาใจ ในวันที่โลกใจร้าย

  • รู้มั๊ยครับว่าหากเราเปลี่ยนองศาของเครื่องบิน เพียง 3.5 องศา อาจจะทำให้ ไฟท์บินจาก L.A. ไป New York เปลี่ยนเป็น L.A. ถึง Washington D.C ได้เลย นี่คือพลังของการทำสิ่งเล็กๆในเเต่ละวันครับ เช่นเดียวกับการกระทำเล็กๆน้อยๆของเราในเเต่ละวัน ที่สามารถกำหนดอนาคตได้หลากหลายรูปแบบ เรามักจะเชื่อว่า ความสำเร็จขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น เเต่จริงๆแล้ว มันมาอาจจะมาจาก 1% ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกวันก็ได้นะครับ

  • Saknas det avsnitt?

    Klicka här för att uppdatera flödet manuellt.

  • ดอกไม้เเต่ละชนิดมีฤดูกาลเบ่งบานของตัวเอง แน่นอนว่านี่เป็น quote ที่ฮิตและฮีลใจมาก ที่ใครหลายๆคนเอาไว้ใช้ให้กำลังใจเวลาที่กำลังท้อหลังพยายามอย่างหนักเพื่อทำให้เป้าหมายหรือบางสิ่งที่ต้องการสำเร็จ เพราะทุกความสำเร็จต้องกาลเวลาบ่มเพาะ เเต่ก็นานแล้วเนอะ ฤดูร้อนค่อยๆผ่าน ฤดูฝนกำลังเข้ามา ปุ๋ยที่แห้งก็เริ่มฉ่ำจนกลับมาแห้งอีกรอบ ในขณะที่โลกหมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ จนปฎิทินปีนี้ไม่เหลือหน้าให้ฉีกแล้ว ดอกไม้ก็ยังไม่โต ซักที ทำได้ก็เเต่กำหมัดแล้วถามท้องฟ้าว่าฤดูกาลที่ว่าเนี่ยมันเมื่อไหร่กันวะ

  • "ทิ้งดีมั๊ยก้อนหินในมือ ?"

    คำพูด การกระทำ และความคิดของคนอื่น ล้วนเป็นสิ่งที่มนุษย์ตัวเล็กๆอย่างเราไม่สามารถควบคุมได้ เเต่น่าแปลกที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ร้อยปี มันก็ยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เรานั่งกอดอก เจ็บใจ เศร้าที่ไม่สามารถควบคุมสิ่งเหล่านั้นได้ เเต่นั้นคือประเด็นครับ เราไม่จำเป็นต้องควบคุมมันซะหน่อย ลองปล่อยมันดูมั๊ยครับ ก้อนหินที่คุณกำลังกำอยู่

  • " แกไม่มั่นใจในตัวเองมั๊ย ? เราก็เป็นนะ "

    พูดหน้าชั้นเรียน present ต่อหน้าคนเยอะๆ นี่เป็นความกลัววัยเด็กของผมและใครหลายๆคน มองเฉยๆดูไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร เเต่สิ่งที่เกิดหลังจากนั้นน่ากลัวครับ ความไม่มั่นใจและความไม่เคารพในตัวเองจนไม่กล้าพูดหรือทำในสิ่งที่คิดนั้นเอง กลายเป็นเราต้องทำตามสิ่งที่เราคิดว่าคนอื่นจะพอใจตลอด จนค่อยๆลืมความเป็นตัวเองไปในที่สุด เพราะกลัวการโดนตัดสินจากคนอื่น เหมือนตอนพูดหน้าชั้นเรียน หากความคิดที่ว่ามานี้ฝังลึกและโตไปตามอายุของเราด้วย มันอาจจะทำให้เรากลายเป็นคนที่ไม่มีความสุขเลยก็ได้นะ

  • " เลิกเป็นเครื่องกรองอากาศกัน "

    คำบ่นสุดน่าเบื่อจากเจ้านาย เพื่อนที่ชอบกดเราให้ต่ำ ป้าข้างบ้านก็ทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้นอกจอกอวดลูกตัวเอง ทุกอย่างที่พูดมาล้วนเป็นเรื่องที่ไม่จำที่เราเผลอหยิบติดกลับมานอนกอดที่บ้านทั้งนั้น เเต่คำถามคือหากมันเป็นอะไรที่เเย่ทำไมเราต้องเก็บมันมาด้วย เรื่องของเรื่องคือเรามักใช้ชีวิตโดนอยากให้คนรอบตัวรู้สึกดีกับเราทั้งนั้น ไม่มีใครอยากถูกเกลียดหรอกจริงมั๊ย เราเลยหยิบเรื่องนั้นมาโบยตีแล้วก็โทษตัวเองว่าเป็นความผิดเราบ่อยๆ เเต่จริงๆแล้วมันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้นะ

  • " ต่าดาด้างงง ขนมปังงงงงงงช่วยจำ " จะดีกว่ามั๊ยถ้าเราสามารถจำสิ่งต่างๆได้ง่ายเหมือนสมัยเด็กๆ เราอาจจะคิดว่ายิ่งอายุเยอะ สมองเรายิ่ง error เเต่จริงๆแล้ว สมองเราพัฒนาได้ดีที่สุดที่วัย 30-40 เลยนะ !!!

  • คำพูด และอาวุธ สิ่งที่ของสองชิ้นนี้มีเหมือนกัน คืออะไรครับ ใช่ครับ มันเอาไว้ทำร้ายคนอื่นได้ เเต่สิ่งที่ต่างไปของคำพูดคือ คนเราสามารถเอามาทำร้ายกันได้โดยที่ไม่ต้องมานั่งรับผิดชอบว่า คนที่รับมันไปจะต้องเจ็บหรือรู้สึกเเย่เเค่ไหน โชคร้ายนิดนึงครับที่โลกนี้ไม่ได้เข้าข้างผู้ถูกกระทำเสมอไป เราเลยต้องรับบทผู้กระทำบ้างในบางครั้งนั้นเอง

  • อีก 30 วินาที ข้างหน้าผมกำลังจะตายครับ ผมนอนแบบนี้มาสักพักบนเตียงที่ว่างเปล่าในห้องที่มืดสนิท ความคิดที่ลั่นดังกว่าครั้งไหนๆเเล่นเข้ามาในหัว เราพอใจกับชีวิตที่ผ่านมาแล้วรึยัง ได้หัวเราะอย่างจริงใจไปแล้วกี่ครั้ง ได้กินเค้กที่เล็งไว้ตามรีวิวมั๊ย รู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่ผ่านมาบ้างมั๊ย มีอะไรที่ไม่ได้ทำอีกรึเปล่า เหมือนกับหลายๆคนครับ ผมคิดมาเสมอว่า ความตายเป็นเรื่องไกลตัวมากๆ ไม่เกิดขึ้นเร็วๆนี้หรอก จนกระทั่งมันเข้ามาสะกิดเราเบาๆข้างหลังในบ่ายวันนึง ทำให้ได้คิดได้มากขึ้นว่า ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เกิดได้ทุกวินาที แล้วเป็น ความจริงที่เราทุกคนเกิดมาแล้วต้องหายไปในสักวันนึง เพราะไม่รู้ว่าวันไหนเลยน่ากลัว หลายคนจากไปพร้อมกับความรู้สึกเจ็บใจที่ไม่ได้ทำสิ่งต่างๆในชีวิต ข่าวดีก็คือมันเป็นแค่ความคิดที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ครับ ผมและคุณยังเปลี่ยนมันได้เสมอ และนี่คือ 27 คำถามที่ช่วยให้เราฉุกคิดและใช้ชีวิตแบบไม่เสียดายในวันหลัง

  • มีคนเคยบอกผมว่า ความสุขก็เหมือนกับอากาศนั้นแหละ มันอยู่รอบๆตัวเรา อยู่บนเสื้อผ้าที่ใส่ ในผ้านวมที่ห้ม หรือ เเม้กระทั่งข้าวที่กิน เเต่เราดันมองไม่เห็นเอง อาจจะเป็นเพราะคนรอบข้างคอยบอกเราเสมอว่า ให้เป็นคนที่ยิ่งใหญ่นะ เป็นคนที่สุดยอดเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิมีความสุข นิยามเลยเปลี่ยนไป จากที่เคยมีความสุข เราเลยไม่มีมัน เเต่จริงหรอครับ ไม่ใช่ว่าเราเเค่เสียความสามารถในการมองเห็นสิ่งที่มีอยู่แล้วไปเฉยๆหรอ

  • ตอนนี้กำลังคิดถึงอยู่รึเปล่าครับ เพลงเก่าๆ สถานที่เก่าๆ หนังสือเล่มเก่า หรือ ความรักเก่าๆ ในวันที่ฟ้าฝนไม่เป็นใจในบางที เรามักจะมีช่วงเวลาที่หวนนึกถึงความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีตใช่มั๊ยครับ คล้ายๆกับการที่เราหยิบยืมความสุขที่เคยเกิดขึ้นมาเมื่อนานมาแล้วมาปลอบโยนตัวเราที่ไม่โอเคในวันนี้ จนบางทีเราก็ขังตัวเองอยู่ในนั้นเพราะความสุขในปัจจุบัน หาได้ยากกว่าในอดีตนั้นเอง

  • ทำไมเราต้องนอนกลางวัน ทำไมผู้ใหญ่ขี้โมโห ทำไมผู้ใหญ่ไม่ยิ้ม ความรักคืออะไร?เป็นหนึ่งในคำถามที่ผมถามกลับตัวเองประจำ พร้อมกับคำตอบจากพวกเค้าว่า เธอยังเด็กไปที่จะเข้าใจออะไรหลายๆอย่าง ไว้โตแล้วก็จะเข้าใจเองแหละ จริงเหรอครับ ผมนั่งคิดถึงคำตอบพวกนี้อีกครั้งในวัย 28 ก็พบว่า จริงๆแล้วบางครั้งการโตเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ทำให้บางอย่างที่อยากรู้ตอนเด็ก ชัดเจนขึ้นเลย กลับกับ มันยาก และซับซ้อนกว่าเดิมซะอย่างนั้น

  • งาน ความสัมพันธ์ สังคม ความรัก ล้วนเป็น ปัจจัยสำคัญในชีวิตของใครหลายๆคนทั้งนั้น เป็นเรื่องธรรมดาที่เราทุกคนอยากจะให้ทุกๆส่วน ในชีวิตของเราไปได้ด้วยดี แน่นอนในทุกๆเช้าวันจันทร์ เราจะตื่นมาด้วยความคิดที่ว่าอาทิตย์นี้แหละ เราจะใช้ชีวิตให้ดีไปเลย เเต่ในขณะเดียวกัน เราก็ค้นพบตัวเองอยู่ในวงสังสรรค์สักที่นึงในขณะที่กำลังเล่าความเฮงซวยของชีวิตในอาทิตย์นี้ให้เพื่อนฟังในวันคืนวันศุกร์เช่นเดียวกัน เพราะชีวิตมันยากแบบนี้แหละ หนังสือจิตวิทยา พัฒนาตัวเอง และหนังสือฮีลใจหลายๆเล่มเลยเป็นที่พึ่งพาจากใจให้เรายังพอไปต่อในชีวิตได้ หลังจากที่ลองใช้ชีวิตตามคำแนะนำจาก life coachและกูรูต่างๆ ก็ค้นพบว่า ปัญหาที่ว่าอาจจะไม่ได้รับการแก้ไขใดๆเลย แต่อย่าพึ่งกังวลไปครับ เพราะ life coach ตัวจริงอาจจะไม่ใช่ คนก็ได้

  • ตามมาตรา ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334 ผู้ใดเอาทรัพย์ของผู้อื่น หรือที่ผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วยไปโดยทุจริต ผู้นั้นกระทำความผิดฐานลักทรัพย์ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี และปรับไม่เกิน 60,000 บาท ประโยคข้างต้นเป็นบทลงโทษของการขโมยของเบื้องต้น แน่นอนหากคุณโดนจับได้ละก็นะ อาจจะเป็นการพูดที่ไม่มีมูลสักเท่าไหร่หากจะบอกว่า ในโลกนี้มีนักขโมยตัวฉกาจเดินวนไปวนมาเต็มไปหมด ถ้าเป็นกันได้ง่ายขนาดนี้ คุณอยากลองเป็นดูมั๊ยครับ นักขโมยแบบถูกกฎหมายน่ะ

  • ผมเป็นคนที่ไม่ชอบการแข่งขันเลยครับ คิดว่าหลายๆคนก็เป็นเหมือนกัน แต่ทำยังไงได้ล่ะ โลกนี้ขับเคลื่อนโดยการเเข่งขันมาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรแล้ว ถึงเเม้ในบางครั้งเองเราอาจจะอยากเป็นเเค่ผู้ชมที่ดีอยู่ข้างสนามก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นการ เเข่งขันเพื่อแย่งโอกาสลืมตามาดูโลก เเข่งกันทำคะเเนนสอบให้ได้อันดับที่น่าพึงพอใจ อย่างน้อยก็พอให้เอาไปอวดญาติๆ ได้ในวันสำคัญต่างๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เราต้องเป็นที่หนึ่งหรอครับ บ้าน่า มีคนบนโลกตั้ง 8.2 ล้านล้านคน เเต่เราเลือกจะเป็นที่ 1 เท่านั้นอ่ะหรอ ไม่ต้องชนะบ้างก้ได้มั้งง

  • ถ้าเกิดว่าพรุ่งนี้ เป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่บนโลก เราจะใช้ชีวิตที่ต่างออกไปมั๊ยครับ เราจะใส่ใจคำพูดของคนที่ไม่รู้จักเราดีอยู่มั๊ย จะยังแคร์คนที่เค้าไม่ชอบหน้าเราเหมือนเดิมมั๊ย ถ้ายังเป็นคนแบบเดิมอยู่ ก็น่าเสียดายใช่มั๊ยครับ 24 ชั่วโมงสุดท้ายบนโลกนี้ มาทำเพื่อตัวเองกันบ้างดีมั๊ยครับ ด้วยคำว่า ช่างเเม่ง ไม่กี่ปีเราก็ตารยแล้วหมดแล้ว

  • ปี 2025 แล้ว เหลือเพื่อนกันกี่คนครับ เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ จำนวนตัวเลขที่เคยต้องยืมมีอ หลายๆคนมาช่วยนับในวันนั้น วันนี้กลับสามารถนับได้ด้วยมือสองข้างของเราเท่านั้น น่าแปลกที่จำนวนเพื่อนใน social media มันสวนทางกับจำนวนเพื่อนที่อยู่ในโลกจนริง น่าเสียดายแต่เป็นเรื่องจริงที่ว่าเราไม่สามารถที่จะ รักษาทุกความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นรอบๆตัวไว้ได้ทั้งหมด บ้างก็แยกย้ายไปตามที่ต่างๆ บ้างก็ โบกมือลาด้วยเหตุผลที่ไม่อาจเข้าใจ บางครั้งเราก็ทำใครบางคนหลุดหายไปตามปฎิทินที่ค่อยๆเปลี่ยนหน้ามันไปเรื่อยๆ ถึงแม้วันนี้ กลุ่มคนที่เคยมีความทรงจำร่วมกันจะเหลือเเค่นิดเดียว แต่มันเป็นเลขหลักเดียวที่มีความหมายเสมอ

  • ภาษี กลโกง วิธีขับยานเอเลี่ยน เป็นเรื่องในอีกหลายเรื่องในโลกใบนี้ที่ไม่ได้มีสอนในชั้นเรียน ไม่มีตำราในการศึกษาพิมทิ้งเอาไว้ ไม่มีเเม้กระทั้งอาจารย์ที่จะสอนเรื่องนี้ในห้องเรียนด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ในยุคที่ผมโตมานะครับ ความรักเองก็เช่นกัน ทั้งที่มันเป็นส่วนสำคัญในชีวิตมนุษย์แท้ๆ เป็นเรื่องที่แม้เเต่เด็กๆก็รับรู้ถึงมันได้ น่าแปลกที่ไม่มีใครเขียน นิยามหรืออธิบายมันเอาไว้ เหมือน วิชาวิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์เลยซักนิด นั้นแปลว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา การตกหลุมรัก การทุ่มเท การบอกลา การอกหัก ล้วนเป็น ศาสตร์ที่เราต้องเข้าใจและเรียนรู้ด้วยตัวเองใช่มั๊ย แต่มันจะดีกว่ามั๊ยหากเราเข้าใจมันมากขึ้นกว่าที่มันเป็นอยู่

  • เค้าว่ากันว่าชีวิตของมนุษย์ตัวเล็กอย่างเราก็เปรียบได้กับหนังสือเล่มเล็กเล่มนึงครับ เหมือนกับทุกสิ่งบนโลกใบนี้ หนังสือทั้ง 8.2 พันล้านเล่มที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นลดลงนั้น ล้วนมีหน้าปกที่แตกต่างกัน ความหนาบางและจำนวณหน้าที่ไม่เท่ากัน มีคำนำที่ไม่เหมือนกัน สารบัญที่แตกต่าง แล้วบทส่งท้ายที่เศร้าหรือสุขแล้วแต่เวลาจะใจดีกับหนังสือเล่มนั้น ไม่รู้ว่าคุณคนที่ฟังอยู่กำลังเขียนบทที่เท่าไหร่ของตัวเองอยู่ แต่ที่คือ บทที่ 27 ของผมครับ และนี่คือเรื่องเล่าที่อยากแชร์ในบทที่ 27

  • วันนี้มาชวนทุกคนคุยเรื่องการนอนครับ ทำยังไงดีเมื่อเตียง ไม่ใช่ safe zone ของเราอีกต่อไป เป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้เนอะว่าตอนเด็กๆเนี่ยเรื่องนอนไม่เป็นเรื่องที่เราไม่ต้องคิดกันเลย วัยอนุบาลยิ่งแล้วเลย ได้นอนกลางวันทุกวันวัน กลางคืนก็นอนได้ปกติไม่ได้มีปัญหาอะไร พอโตมาปุ๊บ สิ่งที่ผู้ใหญ่อย่างเราต้องการบางครั้งอาจจะไม่ใช่งานที่ดี หรือเงินที่มากมายแบบมหาศาล แต่เป็นเรื่องง่ายๆที่เราทำได้ยากก็คือการนอนครับ