Avsnitt
-
Wykład Magdaleny Anny Nowak i Łukasza Strzelczyka, kuratorów wystawy "Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej", Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 września 2015https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-sztuka-opuscila-muzeum-czyli-dzialalnosc-animatorska-mariana-bogusza/Magdalena Anna Nowak i Łukasz Strzelczyk, kuratorzy wystawy "Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej", przybliżyli postać Mariana Bogusza, pomysłodawcy projektu zagospodarowania plastycznego trasy wiodącej spod głównej siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie nad Zalew Zegrzyński. Oboje prelegenci podkreślali, że był on ważną postacią nie tylko jako autor pomysłu z 1971 roku, ale też organizator wielu innych inicjatyw artystycznych w całej Polsce.Magdalena Anna Nowak opowiedziała o początkach działalności artystycznej Mariana Bogusza. Rozpoczęła się ona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Mauthausen, gdzie trafił jako młody chłopak. Był tam organizatorem konspiracyjnych wystaw, do których malował plakaty. Zdradził też wówczas zainteresowanie scenografią i architekturą. Kuratorka wystawy "Trasa M-Z" przybliżyła też działalność Bogusza w końcu lat 40. i 50. We wspomnieniach z tamtego okresu jest on określany jako "człowiek czołg", który potrafił wychodzić sobie pozwolenia i pieniądze na realizację swoich pomysłów. Był twórcą warszawskiego Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947-1949). Współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948-1949), gdzie dał się już poznać jako postać o znaczeniu ogólnopolskim.Magdalena Anna Nowak opowiedziała też o działalności stołecznej Grupy 55, której Bogusz był jednym z trzech współzałożycieli. Opisała także jego zaangażowanie w Klubie Krzywego Koła, gdzie prowadził galerię.Łukasz Strzelczyk kontynuował opowieść o życiu Mariana Bogusza, opisując inicjatywy, w które był zaangażowany w latach 60. i 70. Przyświecała im nie tylko idea prezentacji sztuki w przestrzeni publicznej, ale też jej artystycznego zagospodarowania. Kurator wystawy "Trasa M-Z" mówił m.in. o I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), Sympozjum Form Przestrzennych Ustce (1972) oraz projektach Plastyka i Wisłostrada (1973) i Projekty dla Warszawy (1973).Marian Bogusz jako artysta i organizator pozostał aktywny aż do śmierci w 1980 roku.Trasa M–ZTrasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej3 września 2015 – 18 października 2015Projekt realizowany we współpracy Muzeum Narodowego w Warszawie ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala”Kuratorzy: Magdalena Nowak (MNW), Łukasz Strzelczyk (STF)Nową ekspozycją Muzeum Narodowe w Warszawie włącza się w aktualną dyskusję o roli instytucji kultury w życiu lokalnych społeczności i estetyki przestrzeni publicznej. Dokumentuje ona dzieje i założenia na poły utopijnej warszawskiej inicjatywy podjętej na fali gierkowskiego entuzjazmu w 1971 roku – „Trasy M-Z“, projektu opracowania plastycznego trasy prowadzącej spod głównej siedziby MNW nad Zalew Zegrzyński. Wystawa, przygotowana we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala”, skłania również do namysłu nad uproszczonymi ocenami kulturalnego dziedzictwa PRL. Ekspozycja w MNW będzie dostępna dla publiczności od 3 września do 18 października 2015 roku.Fiat 126p dla każdej rodziny, wczasy w FWP, jeansy z Pewexu i mieszkanie w „wielkiej płycie“ (obowiązkowo z meblościanką) – oto najpopularniejsze emblematy epoki zwanej „dekadą Gierka“. Okres tak zwanego socjalizmu konsumpcyjnego, będący dziś przedmiotem dziedziczonej nostalgii z jednej strony i radykalnej demitologizacji z drugiej, pozostawił po sobie pomniki, takie jak Trasa Łazienkowska, Wisłostrada czy Dworzec Centralny. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #muzeum #trasamz #marianbogusz
-
Wykład prof. Wiktora Osiatyńskiego, Kawiarnia Naukowa 1a, 10 września 2015https://wszechnica.org.pl/wyklad/wolnosc-od-panstwa-od-innych-i-od-siebie-czy-maja-ze-soba-cos-wspolnego/- Najlepiej wiemy, czym jest wolność, kiedy ją tracimy - powiedział prof. Wiktor Osiatyński, otwierając swój wykład w Kawiarnii Naukowej 1a. Prawnik, pisarz i wykładowca podczas swojego wystąpienia mówił o dwóch wymiarach wolnośći: społecznym i osobistym. Próbował także określić czynniki, które tę dwojako rozumianą sferę wolności mogą ograniczać.Prelegent rozpoczął swój wywód od zdefiniowania, czym według niego jest wolność. To swoboda wyboru, działania oraz realizacji celów. Na użytek swojego wystąpienia dokonał też rozgraniczenia na wolność zewnętrzną i wewnętrzną. Pierwsza z nich to wolność rozumiana w sensie społecznym - jako brak przymusu zewnętrznego. - Mamy więcej wolności w systemie, kiedy ktoś nam mówi, czego nie możemy zrobić, niż wtedy kiedy ktoś nam mówi, co mamy zrobić - stwierdził prof. Osiatyński.Wolność rozumiana w sensie społecznym wiąże się z pojęciem prawa i praw człowieka. Prawo w postaci kodeksu cywilnego i karnego określa sferę wolności wyboru i zachowania jednostki. W modelowym systemie państwo stoi na straży prawa. Aby je egzekwować, może stosować przymus. Rodzi to zagrożenie dla swobody jednostki. - Władza państwowa jest wyposażona w miecz, i tym mieczem może nawywijać - jak ujął to metaforycznie prelegent.Aby uchronić człowieka przed nadużyciami ze strony państwa, od późnego średniowiecza kształtowała się koncepcja praw jako ochrony wolności, która współcześnie przybrała formę praw człowieka - mówił prof. Osiatyński. Tak definiowane prawa opierają się na pięciu filarach: każda władza jest ograniczona (istnieją sfery, nad którymi nie panuje), rządzeni dysponują obszarem autonomiii, którego nie może naruszyć władza (ustalone formalnie, a nie np. wynikłe z tradycji religijnej), istnieją procedury ograniczające władzę oraz chroniące swobody rządzonych (dające możliwość dochodzenia swoich praw na drodze formalnej), rządzeni mają prawo podejmowania decyzji (co czyni ich obywatelami), władza ma nie tylko przywileje, ale też obowiązki wobec rządzonych (ochrona socjalna itp.).W latach 60. i 70. XX wieku do pięciu wyżej wymienionych filarów doszedł szósty - prawa przynależne są wszystkim, niezależnie od płci, rasy, wyznania itp. Było to związane z procesem dekolonizacji. Wcześniej mocarstwa kolonialne nie były zainteresowane przyznaniem jednakowych praw obywatelom metropolii i mieszkańcom kolonii. Prawa człowieka stały się odtąd elementem walki politycznej pomiędzy Zachodem a ZSRR.Prelegent zwrócił uwagę, że tak zdefiniowane prawa człowieka chroniły nas przed dyktaturą. Obecnie zagrożeniem dla wolności człowieka nie jest już przeważnie państwo, ale podmioty pozapaństwowe. Organizacje terrorystyczne, pracodawcy, monopoliści rynkowi. Państwo powinno starać się panować nad ich działalnością, ale nie robi tego, bo albo nie ma ku temu siły, albo jest z nimi powiązane.Prof. Wiktor Osiatyński podjął też problem "wolności od samego siebie", czyli wolności wewnętrznej. Odwołując sie do swoich osobistych doświadczeń z alkoholizmem, zwrócił uwagę, że człowiek może łatwo zostać zniewolony przez własne uzależnienia, popędy i emocje. Powinien nas przed nimi chronić rozum, ale wobec wymienionych zagrożeń bywa on bezsilny. Co gorsza, w przeciwieństwie do utraty wolności zewnętrznej człowiek utraty wolności wewnętrznej nie jest w stanie samodzielnie dostrzec. Może to dopiero stwierdzić, gdy zaobserwuje konsekwencje swoich działań.Prelegent zaznaczył, że odzyskanie wewnętrznej wolności jest rzeczą bardzo trudną. Wymaga ogromnej siły woli i uczciwej oceny własnych poczynań. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#kawiarnianaukowa #wolność #państwo #społeczeństwo
-
Saknas det avsnitt?
-
Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [19 czerwca 2024 r.] Tym razem spróbujemy przedyskutować rezultaty trzech spotkań jakie odbyły się w ostatnich dniach. Chodzi o nieformalne spotkanie przywódców państw Unii Europejskiej, spotkanie grupy G-7 we Włoszech oraz konferencję pokojową w Szwajcarii. Przypomnijmy, tydzień temu zadaliśmy w tytule spotkania pytanie, czy Meloni z Tuskiem będą rządzić Unią Europejską, czy spotkanie w Brukseli przyniosło jakąś odpowiedź? Państwa G-7, jak się wydaje, są zdecydowane nadal wspierać Ukrainę i osłabiać Rosję, czyli Zachód nadal trwa? I w końcu Szwajcaria. Rosja i Ukraina przedstawiły swoje plany pokojowe. Udział 90 państw na 120 to raczej sukces ale... przedyskutujemy kto nie wziął udziału i kto nie podpisał komunikatu końcowego. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#rozmowywszechnicy #polityka #politykazagraniczna #g7
-
prof. dr hab. Janusz Czapiński - Wykluczenie społeczne w Polsce niejedno ma imię, Centrum prof. Bronisława Geremka, 21 marca 2012https://wszechnica.org.pl/wyklad/wykluczenie-spoleczne-w-polsce-niejedno-ma-imie/W ostatnich kilkunastu latach nastąpiło w Unii Europejskiej, zarówno w wymiarze intelektualnym, jak i politycznym oraz praktycznym, radykalne przesunięcie akcentów z problematyki ubóstwa na ogólniejsze zjawisko wykluczenia społecznego – stwierdził prof. Janusz Czapiński, otwierając swój wykład w Fundacji Centrum Profesora Bronisława Geremka. 21 marca 2012 r., w siedzibie Fundacji, odbył się wykład prof. Janusza Czapińskiego. Było to już trzecie spotkanie w ramach cyklu „Człowiek wykluczenia”. Prelegent – wybitny polski psycholog społeczny, zawodowo związany z Katedrą Psychologii Społecznej na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego – przedstawił częściową analizę wyników badań panelowych Diagnoza Społeczna, którymi kieruje od wielu lat. Ten otwarty i publiczny projekt – wszystkie wyniki, łącznie z bazami danych są dostępne nieodpłatnie – obejmuje określone grupy wskaźników społecznych, do których należą, m.in.: struktura demograficzno-społeczna gospodarstw domowych, warunki życia gospodarstw domowych związane z ich kondycją materialną, dostępem do rynku pracy, świadczeń medycznych, kultury i wypoczynku, edukacja i nowoczesne technologie komunikacyjne, jakość i styl życia oraz cechy indywidualne obywateli. Na podstawie specjalistycznych analiz badacze uzyskują wgląd zarówno w aktualny obraz polskiego społeczeństwa, jak również w proces jego przemiany w okresie ponad dziesięciu lat. Z tego punktu widzenie szczególnie istotne, a zarazem interesujące okazują się wskaźniki zjawiska tzw. „wykluczenia społecznego”. Jak stwierdził prof. Janusz Czapiński: „Pojęcie wykluczenia społecznego jest od początku kontrowersyjne, a wraz z rosnącą popularnością w środowisku badaczy i polityków staje się coraz mniej jednoznaczne. Według czołowych badaczy jest to zjawisko wielowymiarowe, dynamiczne i relacyjne”. Złożony charakter owego problemu potwierdzają polskie badania, w tym właśnie Diagnoza Społeczna. Na ich podstawie stwierdzić można, że wykluczenie społeczne to zjawisko wielowymiarowe, ponieważ ubóstwo czy bezrobocie są tylko możliwymi, ale wcale nie koniecznymi, ani wystarczającymi warunkami wykluczenia. Ponadto jest to z pewnością problem dynamiczny a nie statyczny (dla obywateli ważniejsze są np. perspektywy zdobycia pracy niż aktualny stan bezrobocia) oraz relacyjny a nie strukturalny (uczestnictwo, motywacja, zaangażowanie, relacje społeczne a nie statystyczna wysokość dochodu czy koszyk dóbr podstawowych). Można więc wyróżnić cztery niezależne typy wykluczenia: fizyczne (związane z wiekiem i niepełnosprawnością), strukturalne (związane z niskim kapitałem kulturowym i niskim wykształceniem), normatywne (związane z uzależnieniami i konfliktem z prawem) oraz materialne (związane z ubóstwem i bezrobociem). Wyniki Diagnozy Społecznej uświadamiają zróżnicowany zakres wykluczenia oraz zagrożenia wykluczeniem w obrębie wskazanych wyżej grup. Współcześnie w Polsce największy zakres obejmuje wykluczenie z powodów materialnych, jednak najwyższy poziom zagrożenia odnotować można w grupie wykluczenia strukturalnego i fizycznego. Jacek Głażewski www.geremek.pl - strona Fundacji Centrum prof. Bronisława GeremkaZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#socjologia #społeczeństwo #wykluczenie
-
Emocje po powodzi. Jak sobie z nimi radzić? - Wykład Marzeny Łotys, Wilków, 12 kwietnia 2015 r.https://wszechnica.org.pl/wyklad/emocje-po-powodzi-jak-sobie-z-nimi-radzic-wyklad-marzeny-lotys/Marzena Łotys w ramach projektu "Przygotujmy się razem" rozmawiała z mieszkańcami miejscowości z gminy Wilków, poszkodowanej przez powódź w 2010 roku. Podzielili się oni z psycholożką i trenerką swoimi emocjami z tym związanymi. Podczas prezentowanego wykładu Marzena Łotys opisuje te emocje oraz radzi, w jakich sposób je oswajać. Rady przekazane przez trenerkę są cenne nie tylko dla powodzian, ale też wszystkich osób, które doświadczyły traumatycznych przeżyć.dr Marzena Łotys – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorat z zakresu psychologii społecznej, wieloletni trener i konsultant dla biznesu i organizacji pozarządowych w obszarze komunikacji społecznej, w szczególności zarządzania projektami.„Przygotujmy się razem! Społeczne konsultacje zarządzania ryzykiem powodziowy” to wspólny projekt Fundacji Wspomagania Wsi i Fundacji NA DOBRE, prowadzony na terenie gminy Wilków (woj. lubelskie) poszkodowanej w powodzi w 2010r. Celem projektu jest przygotowanie mieszkańców i samorządu, do uczestniczenia w wymaganych Dyrektywą Powodziową konsultacjach społecznych prowadzonych podczas tworzenia planów zarządzania ryzykiem powodziowym. Więcej na przygotujmysierazem.plProjekt dofinansowany z dotacji przyznanej w ramach programu Obywatele dla Demokracji, prowadzonego przez Fundację im. Stefana Batorego we współpracy z Polską Fundacją Dzieci i Młodzieży, finansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (tzw. Funduszy EOG).Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#woda #powódź #emocje #psychologia #bezpieczeństwo #zagrożenie
-
Wykład prof. Stanisława Jaworskiego, Muzeum Narodowe w Warszawie, 30 sierpnia 2015https://wszechnica.org.pl/wyklad/w-poszukiwaniu-nowych-drog-wyklad-prof-stanislawa-jaworskiego/Prof. Stanisław Jaworski podczas wykładu finisażowego wystawy "Tadeusz Peiper. Papież awangardy" opisuje zmiany cywilizacyjne, które wpłynęły na powstanie awangardy artystycznej. Zlożyl się na nie rozwój przemysłu w drugiej połowie XIX w., który wpłynął na zmianę struktury społecznej, a następnie powstanie rewolucyjnych idei społecznych. Wynalazki przełomu wieków - radio, telefon, samochód, samolot - zmieniły postrzeganie świata. Rewolucja w komunikacji przemodelowała myślenie o architekturze. Stare ulice miast stały się zbyt wąskie, by umożliwić ruch samochodowy. Jednocześnie wzrosła liczba ich mieszkańców. Środowiskiem twórczym poety przestał być wiejski dworek, zastąpiła go wielkomiejska kamienica. Artyści zaczęli skłaniać się ku twórczności zaangażowanej społecznie, albo awangardowej. Prelegent wplata w swoją opowieść obrazki z życia Tadeusza Peipera. W drugiej części wykładu analizuje też wiersze Peipera: "Rano", "Powojenne wezwania", "Rozstanie z żukiem", "Naga".Wystawa "Papież awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie" prezentuje artystyczne relacje awangardowej sztuki i literatury początków XX wieku, za punkt odniesienia przyjmując twórczość Tadeusza Peipera, wybitnego poety, krytyka i teoretyka sztuki. Przygotowana wspólnie z hiszpańskim środowiskiem kulturalnym, w którym niegdyś aktywnie działał Peiper, podkreśli artystyczne i kulturalne związki obu krajów. Tadeusz Peiper znany jest w Polsce jako najbardziej prominentna postać środkowoeuropejskiej awangardy i założyciel „Zwrotnicy” (1922). Niewiele osób wie o jego związkach ze środowiskiem awangardy hiszpańskiej i hiszpańskojęzycznej. Lata 1915-1920 spędził Peiper w Madrycie, w otoczeniu silnie związanym z hiszpańskim ultraizmem. W tym czasie w stolicy Hiszpanii przebywali Robert i Sonia Delaunay, Guillermo de Torre, Vicente Huidobro, rodzeństwo Jorge Luis i Norah Borges, Rafael Barradas, a także Polacy – Józef Pankiewicz, Jan Wacław Zawadowski i związani z ultraistami Władyslaw Jahl oraz Marian Paszkiewicz. Peiper – debiutujący jako autor szkiców literackich i dziennikarz wiodących czasopism (El Sol, La Lectura, España i La Publicidad) – utrzymywał także kontakty z Manuelem Azañą czy José Ortegą y Gassetem. Autorzy wystawy poprowadzą widza przez Paryż 1914 roku, kosmopolityczne, artystyczno-literackie środowisko Madrytu lat 1915-21, poprzez formistyczny i futurystyczny Kraków ku awangardowym utopiom artystycznym i cywilizacyjnym lat 1920-tych aż po ich kres i narastanie katastrofizmów poprzedzający wybuch II wojny światowej. Pokażemy towarzyszący tym procesom żywiołowy rozwój komunikacji i kultury masowej. Chcemy unaocznić artystyczne alianse i efekty współpracy Peipera z wybitnymi twórcami awangardowymi. W „Zwrotnicy” publikowali Władysław Strzemiński i Kazimierz Malewicz; książki i poezje Peipera ilustrowali Juan Gris, Mojżesz Kisling, Fernand Léger i inni. Pokażemy obrazy, grafiki, rzeźby twórców europejskiej awangardy: obok prac wspomnianych już Malewicza, Grisa, Légera, Strzemińskiego – dzieła Vytautasa Kairiūkštisa, Francisco Boresa, Alberta Gleizesa, Louisa Marcoussisa, Leona Chwistka, Tytusa Czyżewskiego, Tymona Niesiołowskiego, Leona Dołżyckiego, Henryka Stażewskiego, Katarzyny Kobro, Marka Włodarskiego, Mieczysława Bermana. Towarzyszyć im będzie prezentacja awangardowych wydawnictw i filmów.Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #tadeuszpeiper #peiper #sztuka #kultura
-
Zdolni mimo wszystko - dlaczego szkoła nie sprzyja rozwojowi? - wykład Marii Mach, Kawiarnia Naukowa Festiwalu Nauki, 15 czerwca 2015 r.https://wszechnica.org.pl/wyklad/zdolni-mimo-wszystko-dlaczego-szkola-nie-sprzyja-rozwojowi-wyklad-marii-mach/Krajowi Fundusz na rzecz Dzieci od początku lat 80. pomaga uzdolnionym młodym ludziom rozwinąć skrzydła. O pracy Funduszu oraz jego doświadczeniach, które mogą zostać wykorzystane w powszechnej edukacji, opowiedziała w Kawiarni Naukowej Festiwalu Nauki Maria Mach, dyrektorka Biura Funduszu i jego była stypendystka. - Czasem będę przesadzać, ale będę przesadzać z powodów retorycznych, to znaczy - żeby pewne zjawiska wyjaskrawić, uczynić wyraźnymi. I to nie znaczy, że naprawdę tak myślę, ale to znaczy, że uważam, że warto się czasem przyjrzeć sytuacji, tak jakby ona już była taka, nawet jeśli np. nie jest taka zła - zastrzegła prelegentka.Maria Mach opowieść o działalności Funduszu rozpoczęła od stwierdzenia, że za niefortunne uważa sformułowanie, że zajmuje się on wspieraniem dzieci "wybitnie uzdolnionych". Po pierwsze, większość podopiecznych organizacji to licealiści. Po drugie stwierdzenie "wybitnie uzdolnieni" jej zdaniem niepotrzebnie nadaje im piętno. Dyrektora Biura Funduszu woli mówić, że szuka on ludzi z pasją i ciekawością, dla których bodźców do rozwoju nie dostarczają już dom ani szkoła. Jak zaznaczyła, inicjatywa musi tu wyjść od samego młodego człowieka, który musi pokazać, dlaczego potrzebuje wsparcia.Fundusz od dawna nie przyznaje już swoim podopiecznym finansowych stypendiów. Organizuje dla nich natomiast warsztaty i interdyscyplinarne obozy. Na tych pierwszych młodzi ludzie mają możliwościach poznać od środka laboratoria naukowe PAN. - Idea jest taka, żeby oni nie przychodzili tam jako widzowie, jako goście - w takich muzealnych kapciach, żeby się rozejrzeć, z szacunkiem przyjrzeć pracy naukowca i wycofać. Tylko idea jest taka, żeby oni tam przyszli i współpracowali - wyjaśniła Maria Mach.Na obozach z kolei młodzi ludzie są zachęcani do uczestnictwa także w zajęciach z dziedzin, które na co dzień nie budzą ich szczególnego zainteresowania. Pasjonaci nauk ścisłych mają okazję wziąć udział w zajęciach z przedmiotów humanistycznych i vice versa. - Czasem pytanie zadane z punktu widzenia informatyka jest fascynujące dla osoby, które opracowuje korespondencję Mickiewicza od 30 lat i dopiero teraz wpadła, że na przykład można by na to spojrzeć pod innym kątem - wyjaśniała sens takich interdyscyplinarnych zderzeń prelegentka.Dyrektorka Biura Funduszu podkreśliła, że nie istniałby on bez swoich absolwentów. Doktorzy i profesorowie prowadzący zajęcia mają doskonały kontakt z młodzieżą, bo sami byli kiedyś po drugiej stronie. Motorem działania zarówno wykładowców, jak ich słuchaczy są ciekawość siebie i ciekawość świata. A to z kolei zdaniem Marii Mach rzeczy, które nie istnieją w ramach powszechnego systemu edukacji.Szkoła według prelegentki funkcjonuje w taki sposób, aby zabijać indywidualną ciekawość. Zadaniem uczniów jest słuchać, a nauczycieli odpytywać - to znaczy zadawać pytania o rzeczy, na które znają już odpowiedź. Przypomina więzienie lub koszary. Kontroluje i ogranicza indywidualność. Oczekuje, że wszyscy wyniosą z niej jednakową ilość wiedzy. Tymczasem zdaniem Marii Mach uczniowie powinni zdobywać w szkole wiedzę na maksymalną miarę możliwości. Zadaniem nauczyciela powinna być tych możliwości ocena.Dyrektorka Biura Funduszu wyjaśniła, gdzie ma źródło przekonanie, że wszyscy muszą posiadać jednakową wiedzę. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#kawiarnianaukowa #rozwój #edukacja #dzieci #młodzież #dziecko #szkoła #wychowanie #nauka #psychologia
-
Wykład dr Magdaleny Bialic towarzyszący wystawie "Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich", Muzeum Narodowe w Warszawie, 12 lipca 2015 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/obrazy-plynacego-swiata-wyklad-dr-magdaleny-bialic/Drzeworyty ukiyo-e, guzy netsuke, figurki okimono, tsuby, pudełka inro, czy inne wyroby rzemiosła japońskiego to przedmioty najczęściej kolekcjonowane przez Europejczyków. Dzięki Feliksowi „Mandze” Jasieńskiemu, Ignacemu Janowi Paderewskiemu i wielu innym darczyńcom możemy je oglądać w polskich muzeach. Zapraszamy na wykład wprowadzający w tematykę wystawy, wyjaśniający specyfikę japońskich zabytków.W Muzeum Narodowym w Warszawie od 18 czerwca do 9 sierpnia podziwiać można najcenniejsze zabytki sztuki japońskiej z państwowych zbiorów polskich. Wystawa prezentuje obiekty z okresu od XVII do XX wieku, m.in.: drzeworyty ukiyo-e i shin hanga, malarstwo, rzeźbę, tkaniny, militaria, ceramikę, wyroby z brązu, laki i emalii cloisonné. Ekspozycja została przygotowana z okazji jubileuszu dwudziestolecia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie i w różnych odsłonach jest pokazywana w czterech muzeach w Polsce.Wystawa „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich“ prezentuje około 300 zabytków, które pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Narodowego w Krakowie – instytucji posiadających największe w Polsce zbiory sztuki japońskiej. Pokazywane będą również japonica z Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Pałacu Króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie.Doskonałość techniczna, oryginalne rozwiązania stylistyczne, egzotyka, subtelność i dekoracyjność sztuki japońskiej sprawiły, że od stuleci budzi ona zachwyt nie tylko kolekcjonerów. Także w Polsce cieszy się stałym zainteresowaniem.Bogactwo form, dekoracji i technik prezentowanych prac jest zaproszenie w niezwykły, barwny świat sztuki japońskiej. Znajdziemy tu wyrafinowanie i bujność form obok szlachetnego minimalizmu, niedoskonałość niesioną przez upływ czasu obok niedościgłej maestrii warsztatowej, wszystko zaś połączone bezbłędnym wyczuciem piękna.Wystawa została zorganizowana z okazji jubileuszu dwudziestolecia istnienia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, gdzie była eksponowana od listopada 2014 do maja 2015 roku. Będzie także prezentowana w Muzeum Okręgowym w Toruniu, a następnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.Wystawę dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wystawa jest objęta patronatem honorowym Ambasady Japonii w Polsce.Wystawa zorganizowana przez Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha i Muzeum Narodowe w Warszawie.Ekspozycji towarzyszą bogaty program wydarzeń, publikacja „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich“ pod redakcją Anny Król, a także płyta z muzyką zatytułowana Kolekcja Muzeum Narodowego w Warszawie – Japonia.Kurator wystawy warszawskiej: Anna Katarzyna MaleszkoKurator i koncepcja wystawy w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha: Anna KrólZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #japonia #sztuka #rzemiosło #kultura #Manggha
-
Wykład dr Agaty Łukomskiej w ramach Szkoły Otwartej w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, 2 kwietnia 2014https://wszechnica.org.pl/wyklad/czy-mozna-cos-wiedziec-na-pewno-wyklad-agaty-lukomskiej/Dr Agaty Łukomska w trakcie swojego drugiego wykładu z cyklu "Szkoła myślenia" w ramach Szkoły Otwartej w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie opowiada o sofistach - wędrownych nauczycielach, specjalistach od retoryki, którzy pojawili się w Atenach w V w. p.n.e. Filozofka przedstawia poglądy pierwszych, najsłynniejszych sofitstów - Protagorasa i Gorgiasza. Przeciwstawia je opiniom ich krytyków oraz wyjaśnia, na czym polegała istota słynnego sporu pomiędzy sofistami a Arystokratesem.Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#etyka #filozofia #myśl
-
Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [12 czerwca 2024 r.] Wyborcy dwóch głównych krajów europejskich - Niemiec i Francji, pokazali swoim rządzącym bardzo żółte kartki. Jeśli chodzi o kontekst wyborów do Parlamentu Europejskiego, to kolor tych kartek jest nawet czerwony. Co to oznacza dla przyszłości Unii, naszego bezpieczeństwa, dla Ukrainy? A jeśli dołożymy do tego możliwość zmiany w USA? Czy jest to dodatkowe wyzwanie dla polskiej dyplomacji? Jak powinna ona działać w takich okolicznościach?A do tego jak zawsze, krótki przegląd tego co się dzieje na świecie. Zapraszamy!Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#rozmowywszechnicy #polityka #politykazagraniczna #wybory #uniaeuropejska #parlament #donaldtusk #tusk #georgiameloni #meloni
-
Wykład dr Agaty Łukomskiej w ramach Szkoły Otwartej, Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, 26 marca 2014https://wszechnica.org.pl/wyklad/z-filozoficznego-punktu-widzenia/Dr Agata Łukomska w w pierwszym wykładzie z cyklu "Szkoła myślenia" w Szkole Otwartej w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie wprowadza obecnych w podstawy filozofii. Prowadząca omawia definicję filozofii, jej klasyczne dziedziny - metafizykę, epistemologię, etykę, logikę oraz jej współczesne wariacje, jak np. filozofia nauki czy filozofia społeczna. Łukomska omawia też potoczne rozumienie słowa "filozofia" i porównuje je z naukową definicją. Próbuje też odpowiedzieć na pytanie o rolę filozofii w codziennym życiu człowieka.Dr Agata Łukomska - filozofka, afiliowana badaczka-wolontariuszka na Wydziale Filozofii UWZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#filozofia #etyka
-
Wykład Karoliny Zalewskiej, edukatorki Muzeum Narodowego w Warszawie, wygłoszony został w ramach programu edukacyjnego towarzyszącego wystawie „Papież awangardy. Tadeusz Peiper”. Muzeum Narodowe w Warszawie, 14 czerwca 2015 r. [52min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/w-pogoni-za-nowoczesnoscia-tadeusz-peiper-i-awangarda/Nawoływali do palenia muzeów, odrzucali tradycyjne wyobrażenia o sztuce, a jako wzór doskonałości wskazywali precyzję i wydajność maszyn. Skąd wzięły się awangardowe ugrupowania, które skierowały sztukę europejską na nowe tory? Jakie idee im przyświecały? Wykład przybliżył najważniejsze zjawiska artystyczne początku XX wieku: te, z którymi Peiper zetknął się podczas studiów w Berlinie, Paryżu i kilkuletniego pobytu w Hiszpanii, oraz te, które współtworzył już po powrocie do Polski.***Wystawa „Papież awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie” prezentuje artystyczne relacje awangardowej sztuki i literatury początków XX wieku, za punkt odniesienia przyjmując twórczość Tadeusza Peipera, wybitnego poety, krytyka i teoretyka sztuki. Przygotowana wspólnie z hiszpańskim środowiskiem kulturalnym, w którym niegdyś aktywnie działał Peiper, podkreśli artystyczne i kulturalne związki obu krajów.Tadeusz Peiper znany jest w Polsce jako najbardziej prominentna postać środkowoeuropejskiej awangardy i założyciel „Zwrotnicy” (1922). Niewiele osób wie o jego związkach ze środowiskiem awangardy hiszpańskiej i hiszpańskojęzycznej. Lata 1915-1920 spędził Peiper w Madrycie, w otoczeniu silnie związanym z hiszpańskim ultraizmem. W tym czasie w stolicy Hiszpanii przebywali Robert i Sonia Delaunay, Guillermo de Torre, Vicente Huidobro, rodzeństwo Jorge Luis i Norah Borges, Rafael Barradas, a także Polacy – Józef Pankiewicz, Jan Wacław Zawadowski i związani z ultraistami Władyslaw Jahl oraz Marian Paszkiewicz. Peiper – debiutujący jako autor szkiców literackich i dziennikarz wiodących czasopism (El Sol, La Lectura, España i La Publicidad) – utrzymywał także kontakty z Manuelem Azañą czy José Ortegą y Gassetem.Autorzy wystawy poprowadzą widza przez Paryż 1914 roku, kosmopolityczne, artystyczno-literackie środowisko Madrytu lat 1915-21, poprzez formistyczny i futurystyczny Kraków ku awangardowym utopiom artystycznym i cywilizacyjnym lat 1920-tych aż po ich kres i narastanie katastrofizmów poprzedzający wybuch II wojny światowej. Pokażemy towarzyszący tym procesom żywiołowy rozwój komunikacji i kultury masowej.Chcemy unaocznić artystyczne alianse i efekty współpracy Peipera z wybitnymi twórcami awangardowymi. W „Zwrotnicy” publikowali Władysław Strzemiński i Kazimierz Malewicz; książki i poezje Peipera ilustrowali Juan Gris, Mojżesz Kisling, Fernand Léger i inni. Pokażemy obrazy, grafiki, rzeźby twórców europejskiej awangardy: obok prac wspomnianych już Malewicza, Grisa, Légera, Strzemińskiego – dzieła Vytautasa Kairiūkštisa, Francisco Boresa, Alberta Gleizesa, Louisa Marcoussisa, Leona Chwistka, Tytusa Czyżewskiego, Tymona Niesiołowskiego, Leona Dołżyckiego, Henryka Stażewskiego, Katarzyny Kobro, Marka Włodarskiego, Mieczysława Bermana. Towarzyszyć im będzie prezentacja awangardowych wydawnictw i filmów.Wystawie towarzyszą bogaty program wydarzeń edukacyjnych, pokaz tematyczny w Cyfrowym MNW, publikacja książkowa zawierająca artykuły znawców dzieła i biografii Tadeusza Peipera oraz badaczy europejskich ruchów awangardowych pierwszych dziesięcioleci XX wieku, a także płyta z muzyką z serii Kolekcja Muzeum Narodowego.Kuratorzy wystawy: dr Piotr Rypson we współpracy z Moniką Poliwką i Juanem-Manuelem Bonetem.Od 18 września do 6 listopada 2015 wystawa będzie prezentowana w Real Academia de Bellas Artes de San Fernando w Madrycie.Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #tadeuszpeiper #peiper #awangarda
-
Debata z cyklu "Środy europejskie", Pałac na Wyspie w Łazienkach Królewskich w Warszawie, 6 maja 2015https://wszechnica.org.pl/wyklad/wielokulturowosc-europy-przeklenstwo-czy-bogactwo/– 25 lat temu w Meklemburgii nie było ani jednego emigranta, dziś jest zupełnie inaczej i trzeba umieć docenić taką sytuację. Uważam, że poziom heterogeniczności społeczeństw europejskich będzie stopniowo wzrastać i z tego powodu musimy wciąż zadawać sobie pytania dotyczące kwestii współistnienia kultur europejskich w kontekście budowania tożsamości, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej – powiedziała Klara Geywitz w trakcie debaty, która odbyła się w warszawskich Łazienkach.6 maja 2015 roku, w Pałacu na terenie Letniej Rezydencji Króla Stanisława Augusta odbyła się pierwsza debata z cyklu „Środy europejskie”. Przygotowały ja wspólnie: Fundacja Centrum im. prof. Bronisława Geremka, Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej, Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Le château des Lumières w Lunéville (Francja) oraz Fürst Pückler Park w Bad Muskau (Niemcy).W dyskusji uczestniczyli:Didier Francfort – historyk, dyrektor Instytutu Historii Kultury Europejskiej im. prof. Bronisława Geremka w Lunéville (IHCE, L'Institut d'Histoire Culturelle Européenne Bronisław Geremek).Klara Geywitz – politolożka, deputowana do Landtagu Brandenburgii z ramienia SPD, członkini Zarządu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.Halina Grzymała-Moszczyńska – psycholożka z Interdyscyplinarnego Studium nad Religiami i Kulturami Świata (UJ).Spotkanie poprowadził Marek Ostrowski (Tygodnik "Polityka").Paneliści zastanawiali się nad definicją europejskiej wielokulturowości, jej oceną, a także prognozą na przyszłość. – Wielokulturowość Europy nie jest zjawiskiem nowym, miała ona wpływ na kształtowanie się kultur poszczególnych społeczności w sensie historycznym – zaznaczył Didier Francfort. Należy w analizie aktualnej sytuacji kultury europejskiej rozróżnić wielokulturowość ujętą jako problem polityczny oraz wielokulturowość na poziomie naturalnego sposobu kształtowania życia codziennego. – Społeczeństwo monokulturowe byłoby po prostu nie do zniesienia – dodał dyrektor IHCE.Z kolei Halina Grzymała-Siedlecka wskazała na psychologiczne aspekty procesu kształtowania się wielokulturowej tożsamości, przy czym zakwestionowała możliwość sprawnego funkcjonowania człowieka w więcej niż jednym kręgu kulturowym. – Badania nad współczesną emigracją wskazują, że w ostatnich latach pojawiła się specyficzna kategoria „trzeciej tożsamości”, rodzaj braku zakorzenienia, całkowite odrzucenie chęci posiadania jakiejkolwiek świadomości w ramach obrony psychiki przed bólem kolejnego zerwania więzi – podkreśliła uczona.Klara Geywitz wspomniała o politycznym wymiarze zjawiska wielokulturowości. Niepokojąca wydaje się bowiem tendencja do kształtowania „społeczeństwa równoległego”, którego członkowie tylko terytorialnie przynależą do kultury kraju, w którym mieszkają. – Z punktu widzenia przyszłości kultury europejskiej, należałoby troszczyć się o to, jak skutecznie integrować społeczność, ale jednocześnie nie rezygnować z indywidualnej tożsamości – zaznaczyła Klara Geywitz.Uczestnicy debaty zgodzili się, że istotą działań społecznych, politycznych, kulturalnych w najbliższych latach powinno być wdrożenie strategii współpracy, współistnienia, współwystępowania pomiędzy kulturami europejskimi. – Istnieją sfery, które są bezpieczne od negatywnych wpływów gry politycznej czy ekonomicznego koniunkturalizmu. Choćby dzięki muzyce mogę czuć się dobrze w każdym momencie, w każdym kraju. Gdy ściskam dłoń drugiego człowieka, odczuwam coś naprawdę uniwersalnego – powiedział Didier Francfort.źródło: Geremek.plZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#wielokulturowość #europa #społeczeństwo
-
Wykład Anny Katarzyny Maleszko, kuratorki wystawy „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich”. Muzeum Narodowe w Warszawie, 18 czerwca 2015 [1h10min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/basniowa-kraina-japonskiej-rzezby-miniaturowej-wyklad-anny-katarzyny-maleszko/Japończycy nosili przy pasie obi opasującym kimono różne osobiste drobiazgi – sakiewki, tabakierki, przybory do palenia itp., które można określić jednym japońskim słowem sagemono („wisząca rzecz”). Aby zawiesić je przy pasie i zbalansować, używano jako przywieszek breloków netsuke. Owe miniaturowe rzeźby w drewnie lub kości od drugiej połowy XIX są w Europie postrzegane jako zwierciadło japońskich obyczajów, wierzeń, historii, widzenia świata oraz stosunku do przyrody.W Muzeum Narodowym w Warszawie od 18 czerwca do 9 sierpnia podziwiać można najcenniejsze zabytki sztuki japońskiej z państwowych zbiorów polskich. Wystawa prezentuje obiekty z okresu od XVII do XX wieku, m.in.: drzeworyty ukiyo-e i shin hanga, malarstwo, rzeźbę, tkaniny, militaria, ceramikę, wyroby z brązu, laki i emalii cloisonné. Ekspozycja została przygotowana z okazji jubileuszu dwudziestolecia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie i w różnych odsłonach jest pokazywana w czterech muzeach w Polsce.Wystawa „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich“ prezentuje około 300 zabytków, które pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Narodowego w Krakowie – instytucji posiadających największe w Polsce zbiory sztuki japońskiej. Pokazywane będą również japonica z Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Pałacu Króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie. Doskonałość techniczna, oryginalne rozwiązania stylistyczne, egzotyka, subtelność i dekoracyjność sztuki japońskiej sprawiły, że od stuleci budzi ona zachwyt nie tylko kolekcjonerów. Także w Polsce cieszy się stałym zainteresowaniem.Bogactwo form, dekoracji i technik prezentowanych prac jest zaproszenie w niezwykły, barwny świat sztuki japońskiej. Znajdziemy tu wyrafinowanie i bujność form obok szlachetnego minimalizmu, niedoskonałość niesioną przez upływ czasu obok niedościgłej maestrii warsztatowej, wszystko zaś połączone bezbłędnym wyczuciem piękna.Wystawa została zorganizowana z okazji jubileuszu dwudziestolecia istnienia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, gdzie była eksponowana od listopada 2014 do maja 2015 roku. Będzie także prezentowana w Muzeum Okręgowym w Toruniu, a następnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.Wystawę dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wystawa jest objęta patronatem honorowym Ambasady Japonii w Polsce.Wystawa zorganizowana przez Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha i Muzeum Narodowe w Warszawie.Ekspozycji towarzyszą bogaty program wydarzeń, publikacja „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich“ pod redakcją Anny Król, a także płyta z muzyką zatytułowana Kolekcja Muzeum Narodowego w Warszawie – Japonia.Kurator wystawy warszawskiej: Anna Katarzyna MaleszkoKurator i koncepcja wystawy w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha: Anna KrólAnna Katarzyna Maleszko – kustosz kolekcji japońskiej MNW, tłumaczka i redaktorka książek poświęconych sztuce dalekowschodniej i europejskiej, ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje w Muzeum Narodowym w Warszawie, gdzie opiekuje się kolekcją sztuki japońskiej. Zorganizowała lub współorganizowała wiele wystaw sztuki japońskiej, m.in. w Warszawie, Krakowie, Bytomiu, Gnieźnie, Gdańsku, Szczecinie.Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #japonia #rzeźba #sztuka #kultura
-
Dr Piotr Rypson, wicedyrektor ds. naukowych i kurator Zbiorów Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Warszawie, w rozmowie z Adrianą Prodeus, animatorką, dziennikarką, redaktorką programu „WOK. Wszystko o kulturze”, nadawanego w TVP2 [1h26min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/czy-tadeusz-peiper-byl-papiezem-awangardy-dr-piotr-rypson-w-rozmowie-z-adriana-prodeus/Piotr Rypson, wicedyrektor ds. naukowych i kurator Zbiorów Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Warszawie, rozmawiał o życiu i twórczości Tadeusza Peipera z Adrianą Prodeus, animatorką, dziennikarką, redaktorką programu „WOK. Wszystko o kulturze” nadawanego w TVP2. Wywiad towarzyszył wystawie „Papież awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie”.Rozmówcy dyskutowali, na czym polegała oryginalność Peipera jako krytyka sztuki. Poszukiwali też w jego biografii ludzi i wydarzeń, które go ukształtowały. Poruszyli również wątek mizoginii, która cechowała Peipera w relacjach z kobietami. Uczestnicy rozmowy nie ominęli tematów związanych z wyborami ideowymi i politycznymi krytyka. W tym kontekście przypomniany został m.in. wątek jego konfliktu ze środowiskiem skamandrytów, w efekcie którego nazwał Jarosława Iwaszkiewicza „idiotą”.Rozmówcy omówili też mniej znany okres w biografii autora manifestu „Miasto, masa, maszyna”. Tadeusz Peiper, z pochodzenia Żyd, po napaści hitlerowskich Niemiec na Polskę musiał uciekać z Krakowa do Lwowa. Tam, podobnie jak inni polscy inteligenci, zostaje aresztowany przez NKWD, i wywieziony później w głąb ZSRR. Wówczas zaczął już popadać w chorobę psychiczną. Z opresji uratowała go Wanda Wasilewska, działaczka komunistycznego Związku Patriotów Polskich, do którego krytyk wstąpił. Jak wyjaśnił jednak Rypson, Peiper nie współpracował czynnie z komunistami, był postrzegany za szaleńca i odpchany. Część wojny spędził w Gruzji, ale nic na ten temat nie opublikował. Po powrocie do Polski, w przeciwieństwie do innych literatów, nie objął żadnego stanowiska w nowych władzach.Osoby, które miały styczność z Peiperem w okresie między jego powrotem do kraju a śmiercią w 1969 r., opisują go jako osobę zdradzającą oznaki choroby psychicznej, ale wciąż żywą i interesujacą. Rybson podkreślił jednak, że wszystko są to „relacje z odległości”, bo krytyk nikogo wówczas już do siebie nie dopuszczał i cierpiał na manię prześladowczą. Nowe światło na biografię Peipera mogą rzucić liczne pozostawione przez niego manuskrypty. Ich publikacja może nastąpić jednak dopiero, gdy minie 70 lat od jego śmierci.***Wystawa „Papież awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie” prezentuje artystyczne relacje awangardowej sztuki i literatury początków XX wieku, za punkt odniesienia przyjmując twórczość Tadeusza Peipera, wybitnego poety, krytyka i teoretyka sztuki. Przygotowana wspólnie z hiszpańskim środowiskiem kulturalnym, w którym niegdyś aktywnie działał Peiper, podkreśli artystyczne i kulturalne związki obu krajów.Tadeusz Peiper znany jest w Polsce jako najbardziej prominentna postać środkowoeuropejskiej awangardy i założyciel „Zwrotnicy” (1922). Niewiele osób wie o jego związkach ze środowiskiem awangardy hiszpańskiej i hiszpańskojęzycznej. Lata 1915-1920 spędził Peiper w Madrycie, w otoczeniu silnie związanym z hiszpańskim ultraizmem. W tym czasie w stolicy Hiszpanii przebywali Robert i Sonia Delaunay, Guillermo de Torre, Vicente Huidobro, rodzeństwo Jorge Luis i Norah Borges, Rafael Barradas, a także Polacy – Józef Pankiewicz, Jan Wacław Zawadowski i związani z ultraistami Władyslaw Jahl oraz Marian Paszkiewicz. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#tadeuszpeiper #peiper #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #awangarda
-
Z okazji urodzin Stefana Gierowskiego o jego twórczości dyskutowali Magdalena Gierowska-Dybalska i Marek Sobczyk. Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson. Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 czerwca 2015 r. [56min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/urodziny-mistrzow-stefan-gierowski-90-rocznica-urodzin/Profesor Stefan Gierowski jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich malarzy, wieloletnim wykładowcą na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1957 roku konsekwentnie zajmuje się malarstwem nieprzedstawiającym, koncentrując się na zagadnieniach koloru, światła i przestrzeni. W 1980 roku otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa, nadawaną za całokształt twórczości. Z okazji jubileuszu o twórczości Stefana Gierowskiego dyskutowali:Magdalena Gierowska-Dybalska, córka artysty i Marek Sobczyk – artysta malarz, uczeń Stefana Gierowskiego.Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson, kurator Zbiorów Sztuki Nowoczesnej – zastępca ds. naukowych dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie.Stefan Gierowski – malarz i rysownik. Wybitny przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, określany mianem klasyka polskiej nowoczesności. Urodził się 21 maja 1925 roku w Częstochowie.Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1945-48 w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. Od 1949 roku mieszka w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach osiemdziesiątych związany z kręgiem „kultury niezależnej”. W 1986 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1981 roku był członkiem Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej. W 1980 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa. Mieszka w Konstancinie pod Warszawą.W pierwszym, figuratywnym okresie twórczości Stefana Gierowskiego, w jego malarstwie widoczny jest wpływ postkubistycznej rytmizacji formy oraz uproszczeń zaczerpniętych z kręgu sztuki naiwnej (Gołębnik). Około 1957 roku artysta dochodzi do malarstwa niefiguratywnego, które staje się głównym obszarem jego zainteresowań. Jednocześnie zaprzestaje nadawania obrazom literackich tytułów i od tej pory konsekwentnie oznacza je rzymską numerację. W tym samym roku krytyk sztuki Aleksander Wojciechowski określa jego sztukę mianem „abstrakcji autonomicznej”, co wydaje się najtrafniej charakteryzować cała twórczość Stefana Gierowskiego. Położenie nacisku na sam fenomen obrazu wskazuje jednoznacznie, że artysta rozpoczął poszukiwania nowej formuły obrazu malarskiego, pozbawionego przez twórcę wszystkich innych treści, poza tymi jakie niesie działanie koloru. Obraz nr I powstał właśnie w 1957 roku. Gierowski zaczyna malować kompozycje abstrakcyjne, w których czynnik intelektualny, przejawiający się w klarownej konstrukcji obrazu, zdominowany był przez emocje. Były one obecne zarówno w subtelnej, wyszukanej kompozycji kolorystycznej, zazwyczaj monochromatycznej, jak również bogatym opracowaniu fakturalnym powierzchni płócien. Już wtedy pojawiła się w obrazach Gierowskiego zapowiedź problematyki światła, przestrzeni i ruchu, która stała się wiodąca w twórczości tego artysty. Obrazy Gierowskiego o numerach I-XX określić można jako malarstwo typu informel, kierunek który w owym czasie rozwijał się na Zachodzie. Ewolucja w twórczości Gierowskiego przebiegała w stronę wzmocnienia czynnika intelektualnego. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeumnarodowe #sztuka #kultura #gierowski #stefangierowski
-
Debata w ramach 27. Festiwalu Nauki w Warszawie. Debatę poprowadził dr Mateusz Werner. Rozmawiali dr Maria Antosik-Piela, prof. Artur Markowski i prof. Paweł Skibiński. [ 24 września 2023 r.]W pierwszej połowie XX wieku sytuacja Żydów na ziemiach polskich i w Polsce była złożona i ulegała zmianom w zależności od okresów oraz uwarunkowań politycznych, społecznych i ekonomicznych. Przed II wojną światową, Polska była miejscem znacznego skupiska ludności żydowskiej w Europie. Społeczność ta miała różnorodne aspekty kulturowe, językowe i religijne. W okresie międzywojennym Żydzi stanowili istotną część społeczeństwa polskiego, szczególnie w większych miastach. Byli aktywni w wielu dziedzinach życia, w tym w handlu, rzemiośle, nauce, kulturze i polityce. Jednakże byli również narażeni na antysemickie nastroje, które czasami przybierały formę agresji fizycznej i prawnej. Ponadto, w okresie międzywojennym miały miejsce różne wydarzenia i akty antysemickie. Na przykład, w latach 1935-1936 wprowadzono tzw. ustawy kwotowe, które ograniczały dostęp Żydów do szkół wyższych. Poza tym, narastało zagrożenie ze strony ruchów skrajnie prawicowych i faszystowskich. Po wybuchu II wojny światowej i okupacji niemieckiej w 1939 roku, sytuacja Żydów uległa dramatycznemu pogorszeniu. Niemcy wprowadzili politykę eksterminacji, która osiągnęła swoje szczytowe punkty w postaci gett, masowych egzekucji i ostatecznie Holocaustu. Miliony Żydów z Polski i innych krajów europejskich zostały zamordowane w obozach zagłady. dr Mateusz Werner - filozof kultury, eseista, krytyk filmowy. Doktor nauk humanistycznychdr Maria Antosik-Piela - absolwentka Wydziału Polonistyki UW, stopień doktora uzyskała na Wydziale Polonistyki UJ w 2019 roku. Obecnie związana z Wydziałem Historii UW (od 2020 roku). Brała udział w projektach finansowanych m.in. przez FNP, NCN, NPRH. Zainteresowania badawcze: polsko-żydowskie pogranicze kulturowe w XIX i XX wieku, prasa żydowska i polska w XIX i XX wieku, historia Żydów w Galicji, obecność ideologii społeczno-politycznych w tekstach kultury.dr hab., prof. ucz. Artur Markowski - Doktorat na Wydziale Historycznym UW w 2007 r, pod kierunkiem prof. Jerzego Tomaszewskiego, habilitacja w 2019 r. tamże; Zajmuje się historią społeczną XIX wieku, szczególnie dziejami Żydów w obszarze wpływów Imperium Rosyjskiego i historią przemocy. Od 2007 asystent, od 2009 adiunkt w Zakładzie Historii XIX wieku. 2008-2010 sekretarz Instytutu Historycznego UW do spraw dydaktycznych. Redaktor naczelny serii: “Źródła do dziejów Żydów na ziemiach polskich w XIX i XX wieku (do 1939 r). Wydawanej przez Instytut Historyczny UW i Muzeum POLIN. Stypendysta m.in. “Polityki”, FNP, Fundacji Lanckorońskich, MNiSW; research fellow na University of Notre Dame 2012/2013; kierował projektem badawczym poświęconym pogromom Żydów na ziemiach polskich w XIX i XX wieku (2012-2017). Jest członkiem redakcji “Kwartalnika Historii Żydów” i członkiem rady “Almanach. Studia żydowskie”.prof. dr hab. Paweł Skibiński - doktorat na Wydziale Historycznym UW w 2001, habilitacja tamże w 2014. Od 1997 do 2001 doktorant w Instytucie Historycznym UW. Od 2001 adiunkt w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Staż na Universidad de Navarra w Pamplonie (1999), stypendium MSZ Hiszpanii (2000). Od 2006 do 2008 kierował działem Badawczym Muzeum Historii Polski. Od 2010 do 2015 był dyrektorem Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. Od 2015 ekspert Centrum Myśli Jan Pawła II. Był członkiem redakcji “Kwartalnika Konserwatywnego”, obecnie współpracuje stale z miesięcznikiem “W sieci historii”. Od 2020 r. zastępca dyrektora ds. naukowych Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej.Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#festiwalnauki #historia #żydzi #Holocaust
-
Wykład dr Weroniki Szulik o wierności adaptacji filmowych w ramach Festiwalu Nauki w Warszawie [30 września 2023]https://wszechnica.org.pl/wyklad/wierna-adaptacja-roznice-miedzy-filmem-rok-1863-i-powiescia-wierna-rzeka-stefana-zeromskiego/Czy wiedźmin miał szczękę Supermana? Czy Galadriela uczestniczyła w bitwie o Pierścień? Liet-Kynes była kobietą? Różnice między adaptacją a materiałem źródłowym zawsze budzą wiele emocji, szczególnie wśród miłośników danego dzieła. Także w epoce kina niemego wywoływały one niemałe zainteresowanie, szczególnie wśród krytyki (zarówno filmowej, jak i literackiej). Z jednej strony „popularność” wręcz wpisywano w definicję samego medium, z drugiej dopatrywano się w nim doskonałego narzędzia edukacyjnego dla mas. Dlatego adaptacje filmowe literatury pięknej były w tamtym czasie tak pożądane: dawały praktycznie gotowy materiał do scenariuszy oraz zapoznawały osoby niepiśmienne z kanonem kultury polskiej, co miało ogromne znaczenie dla państwa, które dopiero co odzyskało niepodległość.Jedną z klasycznych adaptacji literatury pięknej był film Rok 1863 w reżyserii Edwarda Puchalskiego, którego premiera odbyła się w 1922 roku. Scenariusz oparty był na powieści Wierna rzeka Stefana Żeromskiego. Mimo że film uchodzi za adaptację raczej wierną oryginałowi, różni się od książki – poczynając od tytułu – w wielu znaczących momentach. Celem wykładu będzie przyjrzenie się wybranym różnicom między dziełami i próba refleksji nad tym, co mogą one oznaczać w kontekście zarówno ówczesnej krytyki filmowej (oraz literackiej), jak i atmosfery politycznej epoki.dr Weronika Szulik - dokumentalistka z Pracowni Dokumentacji Literatury Współczesnej w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii NaukJeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww
Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!
3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#festiwalnauki #ibl #stefanżeromski #adaptacja #film #powieść #1863 #wiernarzeka
-
Wykład dr Ewy Woydyłło w ramach Kawiarni Naukowej 1a w Wawerskim Centrum Kultury, 29 kwietnia 2015 r.https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-sie-klocic-i-pozostac-w-przyjazni/Życie człowieka pozbawione konfliktów z innymi ludźmi możliwe jest jedynie za cenę wyrzeczenia się swoich potrzeb i oczekiwań. Spór prowadzi jednak nieuchronnie do kłótni. Jak kłócić się mądrze - by osiągać swoje cele, a jednocześnie nie zrażać do siebie drugiej strony - radziła w trakcie swojego wykładu w Kawiarni Naukowej 1a psychoterapeutka dr Ewa Woydyłło.Jak podkreślała psychoterapeutka, nie każdy konflikt powinien powodować kłótnię. Zanim zdecydujemy się na zasygnalizowanie drugiej osobie istnienie sporu, zastanówmy się wpierw, czy sprawa ma dla nas istotne znaczenie. Nie warto spierać się bowiem o drobiazgi, o których nie będziemy pamiętali w przyszlości. Jeśli już dojdzie do sprzeczki, nie musi ona wcale podzielić ludzi. Nie stanie się tak, jeśli prowadząc kłótnię, będziemy pamiętać o elementarnych zasadach, mówiła dr Woydyłło. Należy wystrzegać się obrażania, poniżania i ośmieszania drugiej strony. Zapomnieć trzeba też o stosowaniu wulgaryzmów. Nie zadamy wówczas drugiej osobie ran, które będą długo bolesne.Nieprawdą jest, że kłócą się ludzie niedojrzali i źle wychowani, oponowała psychoterapeutka. Tego rodzaju epitety mogą określać jedynie same metody rozstrzygania sporu. Aby uniknąć tego rodzaju określeń naszego zachowania, powinniśmy wyrzec się emocjonalnych reakcji, jak np. płaczu czy używania wulgarnych słów. Tego typu zachowanie często kończy kłótnie, bo odstrasza drugą stronę, ale nie prowadzi do porozumienia i zażegnania sporu. Warto mieć jednak na uwadze, że kłótnia nie jest jedyną metodą rozstrzygania konfliktów. Spory najlepiej rozstrzygać w drodze negocjacji, przedstawiając drugiej stronie nasze argumenty, radziła dr Woydyłło.Co zrobić, gdy dojdzie do kłótni? Psychoterapeutka radzi, by spierać się tylko o jedną konkretną rzecz. Wyciąganie przy okazji innych spraw nie pozwala drugiej osobie skoncentrować się na przedmiocie sporu. Prowadzi też do eskalacji emocji. Powinniśmy wtedy mówić jedynie o własnych odczuciach związanych z daną sytuacją, np. "jest mi przykro, że...". Nie wywołamy wówczas reakcji obronnej. Nie uogólniajmy też cudzego zachowania, np. "ty zawsze się spóźniasz". Druga strona zawsze znajdzie wtedy kontrargument. Nasz problem sygnalizujmy zawsze w formie rady. Np. "co mogę zrobić, abyś nie zastawiał swoimi rzeczami całej lodówki". Dodajmy też ofertę od siebie. Np. "ty ułożysz rzeczy w lodówce, a ja w tym czasie wyprasuję ci koszulę". Pamiętajmy, żeby w sytuacjach konfliktowych jasno komunikować swoje granice. Druga strona może je naruszać właśnie dlatego, że ich nie zna. Przekazujmy swoje oczekiwania w formie próśb, nie zakazów. Podkreślajmy zawsze, że to my mamy problem. Np. "mi jest przykro, smutno, żal". Pozwala to drugiej osobie wycofać się z twarzą.Dr Woydyłło radziła też, jak postępować w momencie, gdy chcemy zwrócić komuś uwagę. Przede wszystkim nie powinna ona ranić drugiej osoby, wtedy łatwiej uzyskamy jej współpracę. Zadbajmy więc wówczas o odpowiedni dobór słów i dyskrekcję. Nasza uwaga powinna być konstruktywna. Np. "lepiej ci było z grzywką, mam zdjęcie, zobacz jak ładnie ci wyszło". Psychoterapeutka podkreślała, że powinniśmy zwracać ją natychmiast jedynie dzieciom oraz osobom agresywnym. Dziecko nie będzie później pamiętać sytuacji, która jest jej przedmiotem, a osoba agresywna stwarza dla nas bezpośrednie zagrożenie.
dr Ewa Woydyłło - psychoterapeutka, autorka wielu książek, związana z Fundacją BatoregoZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#kawiarnianaukowa #psychologia #konflikt #kłótnia #rozmowa #przyjaźń #relacje #psychoterapia #dialog
-
Wykład profesora Bohdana Szklarskiego o przywództwie,jego różnych formach i przykładach, Collegium Civitas, 14 marca 2010 [1h32min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/przywodztwo-w-perspektywie-porownawczej/Wykład został przeprowadzony 14 marca 2010 roku w Collegium Civitas w ramach cyklu „Współczesne społeczeństwa: Polska – Europa – Świat. Demokracja, życie publiczne i jego instytucje.”Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#przywództwo #socjologia #politologia
- Visa fler
