Avsnitt
-
Ellen is de enige podcastgast die - helaas - voor een tweede keer te gast is bij WEG. In aflevering 9 vertelde ze over levend verlies en hun zorgenkind Sofia. Hoe moeilijk dat is, maar ook hoe een sterk team ze vormde met haar man Alexander. Vorige zomer gebeurde het ondenkbare. In hun vakantiehuis in de Ardennen zakte de grote liefde van Ellen plots in elkaar, hij overleed dezelfde dag. Het verdriet is loodzwaar, maar Ellen zoekt overal schoonheid. Ze is ook graag rebels in het rouwen, want afscheid zelf vastpakken kan zoveel troost bieden.
-
De dood van zijn moeder maakte als tiener een stevige indruk op Roel. Jaren later moest hij ook afscheid nemen van zijn voldragen dochter. Samen met zijn ex-vrouw maakte hij daar een heel bijzonder verhaal van, met alle ruimte voor persoonlijke invulling. Die lijn trok Roel ook door in zijn werk, want als deskundige maakte hij van de begraafplaats in Leuven een open parel van rust, gezelligheid en warmte. Het afscheidsritueel.
-
Saknas det avsnitt?
-
De meeste zelfdodingen zijn niet impulsief, maar Evelien is er heel erg van overtuigd dat het bij haar man Thijs wel een momentopname was. Hij werkte vaak laat, dus ze was niet meteen ongerust. Ook toen hij 's ochtends nog niet thuis was, dacht ze niet aan een wanhoopsdaad. Zelfs niet toen de politie ernaar vroeg. Uiteindelijk vond een familielid Thijs in de tuin, maar alle hulp kwam te laat. Evelien bleef achter met twee kleine kinderen en een baby in haar buik.
-
Haar zusje werd ziek toen Eve in de buik van haar mama zat. Ze stierf toen Eve nog een baby was. Een paar jaar later moest ze ook haar mama afgeven aan kanker. Samen met haar broer en vader probeerde Eve iets van haar leven te maken. Maar het verlies van vroeger bepaalde ook haar volwassen leven. Toen gebeurde het ondenkbare: ook haar broer, vader van drie kinderen, werd ziek. Eve moest hem ook afgeven, maar het was een heel ander rouwproces dan bij haar moeder. Ooit zaten ze met zijn vijven rond de tafel, nu blijven alleen Eve en haar papa achter.
-
Inge en haar broer woonden na de scheiding bij hun vader. Toen hij plots overleed in een ongeval werd hun leven grondig overhoop gegooid. Jaren later reisde Inge de wereld rond, misschien als vlucht van het verdriet? Ze trouwde met een Nieuw-Zeelander en kwam vijf jaar geleden met haar gezin opnieuw naar België. Ze reisde het land rond om zoveel mogelijk mensen te spreken die haar vader hadden gekend, om een ruimer beeld van hem te krijgen. Ze werkt ook bij vzw Missing You, een organisatie die kinderen en jongeren helpt bij het rouwen. Binnenkort komt er opnieuw een afscheid aan, want het gezin gaat terug naar Nieuw-Zeeland.
-
Lobke kreeg als dertiger het verdict borstkanker. Ze was meteen enorm strijdvaardig. Tijdens haar behandeling probeerde ze zo actief mogelijk te blijven, want ze wilde nadien de sportieve draad graag weer oppakken. Maar dat bleek een beetje naïef, want er is een leven voor en na borstkanker. Zelfs als je officieel genezen bent, sleep je de gevolgen voor altijd mee.
-
Toen Robin na twee zwangerschappen nieuwe kleren nodig had, overviel hem een een gigantische golf van stress. Opnieuw, want alles wat met kledij te maken had, voelde al zijn hele leven als een enorme last. Op een dag paste hij een mannenhemd en dat voelde heel goed aan. Het was de start van een complexe puzzel, waarbij steeds meer stukjes in elkaar vielen. Het was ook de start van een moeilijke weg en een lang proces, waarbij het zoeken is naar een nieuwe identiteit. De transitie naar een mannenlichaam en een mannenleven, gaat ook gepaard met heel veel verlies: Afscheid van een heel liefdevolle relatie, maar ook afscheid van een leven waarbij alles duidelijk in een hokje past.
-
Na de scheiding van zijn ouders bleef Dieter bij zijn vader wonen. Toen zijn moeder een paar jaar later uit het leven stapte, besefte hij op die jonge leeftijd nauwelijks wat dat betekende. Zijn vader kreeg na een tijdje een nieuwe relatie en ook 'nieuwe' kinderen. Hij nam steeds meer afstand van zijn oudste zoon. Op papier heeft hij alles gedaan wat moest om Dieter te groot te brengen, maar emotioneel is er een gigantische afstand.
-
De zwangerschap en bevalling verliepen vlot, maar een paar dagen na zijn geboorte werd Hector slapper en grauwer. Het zoontje van Maud werd overgebracht naar een ander ziekenhuis en bleek een zeldzame stofwisselingsziekte te hebben. In zijn korte leventje kon hij één keer gaan wandelen met zijn ouders, één keer de winterzon op zijn gezicht voelen, één keer een echt mensje zijn. Niet veel later overleed hij, Hector had geen schijn van kans. Zijn moeder en ex-senator voor CD&V Maud Vanwalleghem schreef een fantastisch boek over dit vreselijke verhaal: Hector was hier. Daarin vertelt ze over het leven en haar verdriet, maar ze weet ook treffend de vinger te leggen op hoe onze maatschappij vervreemd is van wat er echt toe doet.
-
Het was voor Thomas eigenlijk altijd moeilijk om mee te draaien in het ‘systeem’, maar vanaf zijn zestiende ging het echt bergaf. Hij zocht afleiding in drank en drugs, tot een hersenbloeding door cocaïnegebruik hem fataal werd. Laura blikt terug op haar woelige jeugd, waarin haar ouders alles geprobeerd hebben om haar te beschermen én Thomas te helpen. Maar tegenover het monster drugs stonden ze machteloos.
-
Hij was kapitein op de lange omvaart, maar verongelukte met de auto op weg naar huis. Noëmi was toen drie, haar zusje amper één. Ook iemand die je niet bewust gekend hebt of veel te kort, kan je net daarom enorm hard missen. Noëmi probeert nog altijd samen te puzzelen wie haar vader was, aan de hand van foto's en anekdotes die vrienden en familie haar vertellen. Als kind kreeg hij bijna een mythische status en hoopte ze stiekem dat hij op een bepaald moment toch gewoon naar huis zou komen. Uiteindelijk besefte ze dat de boot van papa Carl nooit meer zou aanmeren, maar dat hij tegelijk altijd met haar meevaart. Zesendertig jaar later heeft hij een prachtige en warme plek in haar leven.
-
Een paar maanden eerder was Naomi gaan samenwonen met haar vriend. Ze was jong en het leven lachte haar toe. Op een avond konden Cynthia en Ludwig hun dochter niet bereiken. Dat was ongewoon, want het hele gezin was enorm close en Naomi antwoordde doorgaans heel snel. Omdat corona net was uitgebroken, durfden ze niet meteen naar haar huis gaan een paar dorpen verder. Bovendien konden ze nog wel contact maken met haar vriend, die hen geruststelde dat alles in orde was. Maar het slechte voorgevoel nam niet af en ze gingen de volgende dag toch naar haar Zonhoven. De straat was afgezet en er stonden heel wat combi's. Naomi was vermoord én haar vriend was opgepakt.
-
Tom en Alison deden eigenlijk alles samen. Ze runden samen hun restaurant Cochon De Luxe in hartje Gent én hun gezin met twee jonge kinderen. Op een dag had Tom felle buikpijn, een paar maanden later kreeg hij een terminale diagnose. Het afscheid kwam nog sneller dan verwacht. Tijdens zijn ziekte bleef Tom positief, humor was zijn sterkste wapen. Maar het mocht niet baten, Alison moet alleen verder. In haar diepste verdriet heeft ze de kracht gevonden om hun restaurant om te vormen tot een warme troostplek, Splinter.
-
Op 14 maart 2021 kon het geluk van Marie en Dennis niet op met de geboorte van hun zoon William. Een paar maanden later stortte hun wereld in, want hun zoontje bleek heel erg ziek. William leed aan het syndroom van Menkes, een stofwisselingsziekte met een levensverwachting van amper drie jaar. Uiteindelijk is het stoere leeuwtje amper 14 maanden geworden. William stierf vlak voor hij naar Spanje zou vertrekken voor een experimentele behandeling. Marie vertelt over zijn veel te korte leven, zijn veel te lange doodsstrijd en het eeuwige gemis.
-
Het was al een keer misgelopen vroeg in de zwangerschap, waardoor het nieuwe avontuur ook met een klein hartje begon. Maar net toen Frederik en zijn vrouw erin begonnen te geloven, bleek het kindje in haar buik niet levensvatbaar. Omdat het in volle corona was, werden ze van ziekenhuis naar ziekenhuis gestuurd en moest Frederik vaak buiten wachten. Uiteindelijk werd het kindje geboren op Frederiks verjaardag, waardoor hij die dag het liefst voor altijd wil overslaan. Het koppel woont in het buitenland, ver van vrienden en familie, wat het nog moeilijker maakt.
-
Het lijkt heel normaal om een seksleven te hebben, maar dat is het niet voor iedereen. Marie is een prille twintiger en heeft vulvodynie, wat seks voor haar tot een enorme uitdaging maakt. Ze heeft namelijk altijd pijn aan haar vulva. Het maakt een relatie ingewikkeld, het maakt seksualiteit enorm beladen. Maar het gebrek aan begrip en kennis van deze aandoening, brengt nog veel meer verlies met zich mee.
-
"Ze zag er supergelukkig uit toen we elkaar zagen op Facetime, dat beeld wil ik voor altijd vasthouden." Daarom besliste Jolien om het lichaam van haar mama niet meer te zien na haar plotse dood. Christelle was op vakantie in Tenerife toen ze voor haar pakje friet plots in elkaar zakte. Ze werd in allerijl met de ambulance weggevoerd. Jolien nam het eerst mogelijke vliegtuig, maar mocht door de strenge regels op het eiland niet bij haar. Christelle, die een paar maanden eerder zestig was geworden, is alleen gestorven in een Spaans ziekenhuis. Doodgaan in het buitenland legt nog een extra laag op bergen verdriet, want er komt heel wat bij kijken. Een paar maanden later kijkt Jolien terug, nog midden in de verse rouw.
-
Ze zaten samen in de klas en waren onafscheidelijk in het middelbaar. Geen koppel, maar wel besties. Sarah en Stijn gingen elk een iets andere kant op tijdens hun studies, maar verloren elkaar niet uit het oog. Tot Stijn op een dag telefoon kreeg dat zijn hartsvriendin uit het leven was gestapt. De zorgeloosheid was meteen weg, de fragiliteit van het leven kwam ineens bovendrijven. Meer dan vijftien jaar later kijkt Stijn heel nuchter naar het gemis. Maar omdat hij beseft dat het heel plots kan omslaan, vindt hij het belangrijk om elke dag te leven alsof het zijn laatste is.
-
'Wat is het doel van de operatie?', vroeg Steven aan de dokter. Het antwoord was: tijd kopen. Toen besefte Steven pas echt dat hij de liefde van zijn leven zou verliezen. Kort daarna stierf Kathelijne. Dat was op 10 maart 2020, een paar dagen voor de eerste lockdown. Het eerste afscheid was daarom buiten in heel intieme kring, twee jaar later nog een keer in het groot met iedereen die daar nood aan had. Maar eigenlijk neemt Steven nog elke dag afscheid. Als weduwnaar met drie kinderen heeft zijn leven door de dood een heel andere wending genomen.
-
Boven De Wolken is een vzw die sterrenouders een tastbare herinnering geeft aan hun overleden kindje. Een fotograaf stapt bij het getroffen gezin binnen om serene beelden te maken van hun baby. Zo zijn er niet alleen foto's voor altijd, maar is er ook een warm en uniek gezinsmoment voor het definitieve afscheid. Anneleen heeft deze vzw samen met Sharon opgericht en pleit er heel erg voor om de dood veel meer te omarmen. Het is bijvoorbeeld niet gek om een dood lichaam te knuffelen, het kan net heel helend zijn om bewust afscheid te nemen. Een gesprek over sterrekindjes, maar nog veel meer over de dood in het leven.
- Visa fler
