Avsnitt
-
In episode #14 we listen to Siobhan Argyle; she works at TIGERS, an organisation in Glasgow, Scotland, aiming to create opportunities for young people who have disengaged with education. The name is an acronym and stands for Training Initiatives Generating Effective Results Scotland, and offers trauma-informed social care through different means, such as training, leadership and partnerships, childcare, mindfulness sessions, and other stress regulation modalities. Siobhan is the Eduction Manager at TIGERS and was impressed by the cover of the children’s book on trauma called ‘The Little Iceberg’, written by Nicky Murray, illustrated by Sylvia Lynch, and published by Suzanne Zeedyk’s ‘connected baby’-organisation. (ACE Aware NL reviewed this beautiful book on its website.) Siobhan thought things over and felt that the book deserved to be turned into a musical in order to reach a broader audience and serve as an extra tool to bring the message of trauma healing across in a very accessible way.
In this conversation, we take a look at how it all came about, how Siobhan could use her musical talents to write songs for this project, how closely related the book is to Gabor Maté’s Compassionate Inquiry-approach and how supportive such a gentle means is in addressing the many facets of trauma. There is both a lot of laughter and a lot of serious exchange and pondering in this episode and we trust that the Scottish accent will give a lovely flavour to this conversation! -
In episode #13 we listen to developmental psychologist Suzanne Zeedyk, who is one of the leading forces in the ACE-awareness movement in Scotland. A day after the conference with Gabor Maté in Glasgow on 30th September, she shares with us the story of how the Scottish consciousness around ACEs grew. There were several events and seeming coincidences that led to where the community is right now and it is proof of how certain developments cannot be planned, but will arise organically when curious people find the right people at the right time. She speaks about the courage of leadership, that really helps and really matters. Big changes often do not start from an institutionalised setting, but from a couple of innovative free-thinkers who see the world through a different lens.
Once it was decided that the high criminality and homicide rates in Glasgow should be treated as a public health issue, not a criminal justice issue, a radical shift happened. This brought the focus to trauma. It also created a crucial awareness of the fact that if we know how humans develop, we can also take care of the circumstances in which they have to grow up. Once we are open to what the consequences of childhood suffering are, we can honour every single initiative, small or big, to relieve it.
“I love this problem, but I like uncomfortable things! Lots of people want to solve it by denying it. So how do we hold on to the difficulties for the babies while also holding on to the difficulties for the mothers and not trade one for the other? (…)
For me, trauma, ACEs and attachment are all the same landscape”, Suzanne says, and near the end shares a scoop with us…! Enjoy! -
Saknas det avsnitt?
-
In aflevering #11 luisteren we naar Nienke Stoop, holistisch arts en gespecialiseerd in de optimalisatie van gezondheid en vruchtbaarheid, ook al vóór de conceptie. Een warm welkom creëren voor de kinderen die geboren worden en zorgen dat ze veilig en stevig landen… dat is voor haar de essentie van haar werk. Soms zijn er nog ‘oude instellingen’ in lichaam en ziel aanwezig, die je zou kunnen zien als sporen van voorgaande generaties of vroegere levensfases. Deze kunnen ons leven en het leven van onze kinderen belasten en de veerkracht onder druk zetten.
Nienke ziet het afdwalen van alles wat ons dicht bij de basis en de natuur houdt, als oorzaak van gezondheidsproblemen. Het is daarom heel waardevol om nieuwsgierig te zijn naar wat er in je voorgeschiedenis zit, ook als je nog geen idee hebt wat dat zou kunnen zijn. Wanneer het lukt om blokkades weg te nemen en oude patronen los te laten, ontstaat er wat Nienke noemt een transmutatie, een wezenlijke verandering als gevolg van toegenomen bewustzijn en een nieuw inzicht. Rondom de geboorte kunnen we ook dat soort bijzondere overgangen waarnemen en die verdienen liefdevolle aandacht en tijd en stilte. Ze bieden de baby de beste kans op een zachte landing in de wereld en op een begin dat de veerkracht optimaal ondersteunt.
Met het oog daarop is Nienke blij dat er overal initiatieven ontstaan die aansluiten bij wat ook de droom van De Geboortenis was bij oprichting dertien jaar geleden: verspreiding van fysiologische kennis over de vroege levensfase en het luisteren naar de innerlijke wijsheid van vrouwen. De waarde van psycho-emotionele begeleiding is groot en verdient een breed maatschappelijk bewustzijn. Hoe meer veiligheid ouders en professionals in dat proces ervaren, hoe groter de kans op een kansrijke start. -
In aflevering #11 luisteren we naar Michiel van der Pols, jarenlang werkzaam in het Korps Mariniers en daar in zowel zichzelf als anderen getuige van wat hij nu als ‘doorbraakcoach’ met mensen onder de loep neemt: pijn uit het verleden die opspeelt in het heden en mensen doet vastlopen. Zijn boek ‘Ik zweer trouw’, dat in het voorjaar van 2023 uitkwam, was een spannend project. De manier waarop hij zich daarin heeft uitgesproken, laat een ander dan het vaak nog gangbare geluid horen. Werken in de hoog-risico sector is voor velen een manier van leven. Op een gegeven moment past echter het keurslijf niet meer, terwijl de eraan gekoppelde identiteit wel veel houvast geeft. Wat blijft er over als je die identiteit loslaat?
Wie in zijn beroepsontwikkeling geacht wordt de eigen emoties te onderdrukken en zich te conformeren, heeft bepaalde vaardigheden nodig. Deze blijken vaak wortels te hebben in overlevingsmechanismes vanuit de kindertijd. Aanpassing aan het systeem leidt geregeld tot verwijdering van de eigen kern: de emotionele emmer stroomt vol en de mentale wond wordt groter. Dan is er vaak een crisis nodig om wakker te worden en te ontdekken dat de zogenaamde comfortzone helemaal niet zo comfortabel was.
Een goeie opvoeding is volgens Michiel dan ook dat het kind leert het eigen pad te lopen, gewaardeerd om wie het kind werkelijk is. Die authenticiteit vraagt een maatschappelijke inbedding en ‘Ik zweer trouw’ houdt daarvoor een krachtig pleidooi! -
In aflevering #10 luisteren we naar Roseriet Beijers, opgeleid tot kinder- en jeugdpsycholoog aan de Radboud-universiteit en het Radboud-UMC in Nijmegen. Allerlei fysieke problemen bij kinderen blijken na meer onderzoek wortels te hebben in de eerste 1000 dagen. Daarin heeft Roseriet zich de afgelopen vijftien jaren vastgebeten: de invulling van het vroege ouderschap in combinatie met sociale taken, met respect voor die cruciale eerste fase. Sinds kort doet ze dat onder andere bij ProParents, een startup die zich richt op oudervriendelijke werkplekken.
Een belangrijk aspect van het werk voor ProParents vindt Roseriet dat ze daarmee haar academische kennis en vaardigheden kan inzetten voor praktische oplossingen waarmee mensen meteen aan de slag kunnen. Zo komt het wetenschappelijke onderzoek daadwerkelijk ten goede aan de samenleving: de ware valorisatie – echt waarde toevoegen aan de maatschappij via de resultaten van door de overheid gefinancierd onderzoek.
Er is veel werk te doen, volgens Roseriet: zowel werknemers als werkgevers zijn vaak nog onvoldoende op de hoogte van hoe zich goed voor te bereiden op het ouderschap. Zicht hebben op de invloed van de vroege jaren is daarin een essentiële factor: het werk van John Bowlby is nog altijd actueel, evenals het spanningsveld tussen behaviorisme en hechting. Ouders kunnen compassievolle steun daarbij goed gebruiken; een integrale benadering bevordert inclusie en diversiteit. Daarmee wordt ook veiligheid gestimuleerd: een voorwaarde voor persoonlijke groei en ontwikkeling in zowel ouders als kind! -
In aflevering #9 luisteren we naar Jeroen de Jong, die tijdens ons gesprek nog aan het bijkomen is van de presentatie van zijn boek ‘Vadervuur’, een evenement dat tevens de viering was van tien jaar Praktijkvader-werk. Hij is gesprongen in de niche van trainingen en bijeenkomsten voor (aanstaande) vaders. Toen hij zelf vader werd, zocht hij naar iets dergelijks en nu hij mannengroepen organiseert, kan hij dat bieden aan andere rijpe en groene vaders.
Zijn eigen vaderschap is nog steeds een rijke bron van inspiratie voor zijn werk, waarin de behoeften van het kind een grote rol spelen. Daarom bepleit hij vertraging en eerlijk kijken naar jezelf, ondanks pijn, schaamte en onmacht. Dicht bij je gevoel blijven, naar binnen keren, voelen, en dan keuzes maken die daar werkelijk bij passen: Jeroen moedigt vaders (en iedereen) aan om de wezenlijke vragen niet uit de weg te gaan. De diepe vragen met de ‘moeilijke’ antwoorden nodigen uit tot persoonlijke groei en het leren verdragen van het ongemak van de ‘groeipijnen’. Alles wat je op die manier ‘opruimt’, helpt om te voorkomen dat je de ‘rommel’ op het bordje van je kind legt.
Samen leuke dingen doen, met aandacht luisteren, de stem van je eigen innerlijke kind niet smoren in de drukte van alledag… betrokken vaderschap is niet voor watjes! Wanneer je de ontspanning in je gezin bevordert, voedt dat de veerkracht in je kind. -
In aflevering #8 luisteren we naar Talitha Laurier, lichaamsgericht psychotherapeut en begeleider van systemisch werk en ademwerk. Ze groeide als Brabants kind op met een passie voor onder andere de zorg voor jonge dieren. Toch werd ze geen dierenarts, maar kwam ze via mooie andere routes terecht waar ze nu is.
In ons gesprek omschrijft ze wat ze voelde tijdens een reis door India, namelijk dat mensen in hun kracht de samenleving van binnenuit veranderen. Zo groeide ze toe naar de ontdekking dat ze therapeut wilde worden: via het ondersteunen en bekrachtigen van anderen zou ze een bijdrage kunnen leveren aan het creëren van maatschappelijke veranderingen. Dat zijn tegenwoordig de processen die met haar cliënten op allerlei manieren doorloopt en waaraan ze ook voor zichzelf blijft werken.
Daarbij is ze zonder oordeel aanwezig, terwijl ze zichzelf er toch niet buiten laat, want de relatie, de verbinding met de ander, is essentieel voor de helingprocessen. Wat er aan pijn is ontstaan door verbroken of verstoorde verbindingen, geneest het beste in krachtige, nieuwe of herstelde verbindingen. Dat doet ze goed: haar praktijk loopt geweldig en ze maakt dag aan dag indrukwekkende voorbeelden mee van de nieuwe inzichten die mensen via lichaamsgerichte therapie opdoen en vervolgens integreren in hun leven – een prachtige manier om bij te dragen aan het voeden van veerkracht! -
In episode #7 we listen to Kerstin Uvnäs Moberg, Swedish professor of physiology and global expert on the topic of oxytocin, a hormone with vast effects throughout the brain and body, very much involved in our sense of safety and security and responsible for healing and growth.
Kerstin speaks about the early days of her oxytocin research and how it was (and sometimes still is!) hard for other researchers to take this hormone seriously, seeing how related it is to a couple of very ‘female’ processes, like birth and breastfeeding. She makes a strong plea for looking into to all kinds of daily procedures and practices, so that we get a much better understanding of the large overall impact of adding up many positive small and subtle influences on behaviour and wellbeing.
This eminent lady will soon end her eighth decade, but is as bright, sharp, and passionate as ever, fiercely determined to keep writing and sharing her knowledge with many different disciplines in both science and society at large. Even she herself feels that we do not yet have full comprehension of the incredibly beautiful characteristics of oxytocin and its ability to make human potential for resilience flourish! -
In aflevering #6 luisteren we naar Hilde Bolt, opgeleid als psycholoog en psychotherapeut, en mede-oprichter van de Body Oriented Learning Academy. Deze academy streeft naar integratie van kennis over het lichaam, gezondheid, stress en trauma in zorgorganisaties en in de samenleving als geheel.
Hilde was net als onze vorige podcastgast, Marie-liz de Jongh, één van de tafelgasten bij het lunchwebinar rondom de filmdocumentaire ‘Resilience’. Ze kiest daar als bijzonder fragment in de film het deel waar de Amerikaanse kinderarts Nadine Burke Harris vertelt dat ouders soms graag een ADHD-diagnose willen voor hun kind. Ze hopen dan dat een dosis medicatie ‘de problemen oplost’. Hilde noemt dit ‘drogeren’ en ziet daarin vooral symptoombestrijding.
Ze maakt zich zorgen om het zelfbeeld dat kinderen door zulke labels ontwikkelen, en om de onderlinge band tussen ouder(s) en kind. Die verdient het dat er aan de relatie wordt gewerkt, waarin vaak dingen spelen die van generatie op generatie worden overgedragen. Ook in de jeugdzorg zag Hilde te weinig aandacht voor dat aspect. Daarom ervaart ze traumabehandeling nu als haar voornaamste opdracht en passie. -
In aflevering #5 luisteren we naar Marie-liz de Jongh, directeur van de EQfit Academy, een organisatie die ernaar streeft mensen bewust te maken van het eigen handelen, van ‘responspatronen’, zoals ze op de website worden omschreven. Het doel is om te zorgen dat mensen beter in staat raken om tot zelfregulatie te komen.
Nadat Marianne via Stichting Emove de documentairefilm ‘Resilience’ heeft voorgesteld als middelpunt van een tweede lunchwebinar, maakt ze op afstand kennis met Marie-liz, die één van de tafelgasten is in het gesprek over de film. In het webinar en ook elders legt ze veel nadruk op het belang van het onderkennen van triggers, het creëren of herstellen van verbinding, en vooral ook op de noodzaak dat ouders ‘hun eigen shit opruimen’, zodat ze hun kinderen daarmee niet belasten.
Voor Marie-liz is het belangrijk dat er zonder oordeel wordt gekeken naar wat zich afspeelt en waar knelpunten zitten. Als je zicht hebt op je triggers, kun je stap voor stap leren er anders mee om te gaan. Dat is vaak een lange reis, zoals Marie-liz helaas uit indringende eigen ervaring weet. Ze is open daarover en vindt het van belang dat de schaamte eraf gaat, want kinderen vragen niet om te ondergaan wat ze overkomt. Ze hebben daar geen schuld aan. Vroeger of later krijgen ze hopelijk de aandacht die ze verdienen, zodat ze kunnen helen. -
In aflevering #4 luisteren we naar Eefke Postma, ervaringsdeskundige in het sociaal domein, en samen met haar partner ouders van drie prachtige kinderen. Op grond van haar eigen ervaringen is haar missie de verbetering van werkwijzen en diensten van (overheids)instellingen.
Tijdens de conferentie ‘Samen voor een Kansrijke Start’, in 2022 georganiseerd door het College Perinatale Zorg, samen met het Ministerie van VWS, Pharos en het NCJ, is Eefke één van de sprekers tijdens de opening, omdat ze nauw betrokken is bij de lokale coalitie van Kansrijke Start. Ze had een heftige jeugd en toen alles net mooi op de rails stond, werd ze gedupeerde van de toeslagenaffaire.
Eefke vertelt openhartig over wat moeilijk voor haar was in het traject van een jeugd met verslaving en trauma naar toegewijd ouderschap. Allerlei regels en instanties, van oorsprong bedoeld om zo’n proces te vergemakkelijken, bemoeilijken dat in de praktijk vaak juist. Bureaucratie gaat vaak helemaal voorbij aan wat het individu in moeilijke omstandigheden nodig heeft. Ze is daarom een warm voorstander van het inzetten van ervaringsdeskundigheid in allerlei beleidsomgevingen. -
In aflevering #3 luisteren we naar Nikk Conneman, kinderarts/neonatoloog in het Sophia Kinderziekenhuis van het Erasmus MC in Rotterdam. Hij vertelt openhartig over hoe intensief het is om te werken op de grens van leven en dood met veel te vroeg geboren kindjes. De eer voor de echte opening van de podcast is daarmee aan Nikk, die zijn liefdevolle expertise inzet in de vroegste fase na de geboorte en daarmee aandacht vestigt op wat álle baby’s nodig hebben.
Marianne hoorde hem voor het eerst spreken in 2008, op een lactatiekundige congres in Wenen, en was zeer onder de indruk van zijn toewijding aan de zorg voor de allerkleinsten. Hij vertelde destijds onder andere over het belang van co-regulatie, een concept dat voor Marianne toen nog helemaal nieuw was, maar meteen diep resoneerde.
Als Nikk over zijn werk spreekt, raak je vanzelf onder de indruk van zijn passie voor ontwikkelings- en gezinsgerichte zorg. Hij richt zich op optimale bescherming van de kwetsbaarheid van de hersenontwikkeling en hechtingsrelatie tussen ouder(s) en kind en op de rol van zorgverleners in dat proces. Daarover gaat het gesprek met deze bijzondere professional. -
In this #2 episode, Marianne, as the initiator of the ‘Raising Resilience’-podcast, tells us what preceded it. She talks about events in her own life that sparked her interest in the subject of ACEs, Adverse Childhood Experiences.
From her motherhood, she became a breastfeeding volunteer and then a lactation con-sultant. Through all kinds of trainings, an increasing interest grew in both more socially oriented factors for health, as well as her wish to follow an academic studies after a childhood in which she was not able to. She did and that is how she became a medical anthropologist/sociologist.
In that role, the subject of early childhood trauma got a place even closer to her heart and now the podcast is a fact! For the podcast, she will speak with professionals and experience experts who also have a passion for this subject and who would like to share their insights and wisdom about raising resilience with the listeners. -
In deze #1-aflevering vertelt Marianne als initiatiefnemer van de ‘Voed de veerkracht’-podcast wat eraan voorafging. Ze vertelt over gebeurtenissen in haar eigen leven die haar interesse hebben gewekt voor het onderwerp ACE's, Adverse Childhood Experiences.
Vanuit haar moederschap werd ze borstvoedingsvrijwilliger en vervolgens lactatiekundige. Via allerlei scholingen groeide zowel haar interesse in meer maatschappelijk georiënteerde factoren voor gezondheid, als haar wens om na een jeugd waarin dat niet lukte, alsnog een academische studie te volgen. Dat deed ze en zo werd ze medisch antropo-loog/socioloog.
In die rol kwam het onderwerp van vroegkinderlijk trauma haar nog dichter aan het hart te liggen en nu is de podcast een feit! Ze zal voor de podcast in gesprek gaan met profes-sionals en ervaringsdeskundigen die eveneens een passie hebben voor dit onderwerp en die hun inzichten en wijsheid over het voeden van veerkracht graag willen delen met de luisteraars.
