Avsnitt
-
Na een tijdje neemt Nona niet meer per ongeluk een bord te veel uit de kast en huilt ze niet meer bij elke herinnering aan haar papa. Het nieuwe normaal krijgt stilaan vorm. Het verlies is en zal er altijd zijn, maar Nona en haar lotgenoten zoeken een manier om het een plekje te geven. Elk van hen leert uiteindelijk toch weer genieten van de kleine dingen in het leven.
-
De rouwstoet is voorbij. Iedereen gaat door met hun leven, maar eigenlijk begint het dan pas. Hoe ga je om met zo'n immens verlies? Nona's papa komt niet terug en dat besef dringt langzaamaan door. Het verdriet voelde lang eenzaam en overweldigend, maar gaandeweg leerde ze lotgenoten kennen. Hun verhalen zorgen voor erkenning en hoop.
-
Saknas det avsnitt?
-
Wanneer iemand sterft, dan is daar al meteen de plechtigheid. Nog voor je het allemaal goed en wel beseft, komen de kaartjes, steun en lieve woorden van alle kanten op je af. Maar door de drukte is er nog niet meteen de ruimte om echt te rouwen. Hoe beleefden Nona en haar lotgenoten die periode?
-
Eén van je ouders sterft en ineens stopt de wereld met draaien. Wat gaat er allemaal door je heen op zo'n moment? Besef je dat eigenlijk allemaal wel goed? En op welke manier neem je afscheid? Nona vertelt haar verhaal: van de diagnose tot de sterfdag van haar papa. Ze praat er ook over met anderen die net als haar een ouder verloren op jonge leeftijd.
-
Nona Van Braeckel is 16 wanneer ze haar papa verliest. Na de rouwstoet gaat iedereen verder, maar voor Nona staat het leven even stil. In een openhartige podcast praat ze met lotgenoten. Hoe geef je rouw en verdriet een plaats in je leven? Na de uitvaart maar vooral in de jaren daarna. Na de rouwstoet gaat over hoe verlies heel aanwezig blijft en deel van je wordt, maar ook over hoe je uiteindelijk toch weer leert genieten van het leven.
