Avsnitt

  • Grenzen aangeven

    Grenzen aangeven

    · Balans en Impact
     

    In deze derde aflevering deel ik met je hoe grenzen aangeven me heeft geholpen om meer zelfliefde, acceptatie en geluk te ervaren. Grenzen aangeven is meer dan ‘nee’ of ‘tot hier en niet verder’ zeggen. Het is ervoor zorgen dat je jouw behoeften helder krijgt en ernaar handelt om in jouw behoeften te voorzien.

    Daarom vertel ik wat grenzen aangeven betekent, hoe je ermee start en hoe je kunt voelen dat je op de goede weg zit.

      Highlights

    Een grens is

    Waar jouw verantwoordelijkheid eindigt en die van een ander begint

    ‘Nee’ en ‘tot hier en niet verder’ zeggen.

    Communiceren over het vervullen van behoeften

    Grenzen aangeven is een goede tool om jezelf beter te leren kennen.

    Grenzen aangeven in 4 stappen

    Behoefte helder

    Behoefte uitspreken

    Ruimte voor onderhandeling

    Doorzetten

    Valkuilen

    Onderscheidt behoeften (wat je nodig hebt) van wensen (verlangens)

    Spreken vanuit behoeften is niet bedoeld om te manipuleren.

    Maak het niet persoonlijk en blijf in het moment. Gebruik geen ‘ja, maar’ of ‘altijd’.

    Bewust grenzen overgaan

    Voor vrienden in nood

    In grote groepen

    Als leermoment

    Wees lief voor jezelf en geef jezelf toestemming om te slagen, om te mislukken en om de beste versie van jezelf te zijn.

    Vraag: Welke behoefte voel jij en hoe ga je ervoor zorgen dat je daarin voorziet?

     


    Ontvang de nieuwste afleveringen direct in jouw mailbox

    Email Address Inschrijven

    Dankjewel voor jouw inschrijving. Je krijgt als eerste te horen wanneer er een nieuwe Balans en Impact aflevering klaar staat.

     


     Audio transcript

    Als luisteren niet zo jouw ding is, kun je hieronder het transcript lezen.
    In het transcript is spreektaal aangepast naar schrijftaal voor de leesbaarheid.

    Welkom bij Balans & Impact aflevering 3. Ik ben Eveline, mindset- en marketingcoach en host van deze show. Mijn missie is ondernemende mensen zoals jij helpen om mentale barriĂšres te doorbreken, zodat jij als jouw mooiste zelf opdaagt en vanuit die energie succes bepaalt en behaalt.

    In deze derde aflevering deel ik met je hoe grenzen aangeven me heeft geholpen om meer zelfliefde, acceptatie en geluk te ervaren. Grenzen aangeven is meer dan ‘nee’ of ‘tot hier en niet verder’ zeggen. Het is ervoor zorgen dat je jouw behoeften helder krijgt en ernaar handelt om in jouw behoeften te voorzien.

    In deze podcast vertel ik wat grenzen aangeven betekent, hoe je ermee start en hoe je kunt voelen dat je op de goede weg zit.

    Ben je er klaar voor? Let’s go!

    Je kunt je vast wel een aantal situaties inbeelden die je niet zomaar zou accepteren. Ik zou bijvoorbeeld mensen die afspraken vergeten, overlast van buren, klanten die niet zouden betalen of een werkgever die mijn salaris niet overmaakt niet accepteren. Tegen hen zou ik ‘stop, tot hier en niet verder’ zeggen, oftewel: een grens aangeven.

    Een grens is meer dan dat. Het is daar waar mijn verantwoordelijkheid eindigt en die van de ander begint. Ik mag bij alles zeggen “Hier voel ik mijn niet prettig bij, dus ik doe het niet”. Een grens is dus onder andere wat je niet wilt en dat uiten door te zeggen ‘nee’.

    Het ‘nee’ zeggen en aangeven wat je ‘niet’ wilt zijn vandaan reacties. En die zijn super belangrijk, alleen vind ik het krachtiger om het te hebben over naartoe reacties. JA zeggen tegen wat je wilt en WEL dingen doen die goed voelen. Naar een fijn gevoel toe, naar het vervullen van een behoefte toe.

    Als we het hebben over een soort definitie, houd ik in deze podcast aan: Communiceren over het vervullen van behoeften. In de eerste plaats die van mij, maar als het even kan ook graag die van een ander. Dat kan een partner, ouder, buurvrouw, beste vriend, klasgenoot, collega of -ik heb er even over nagedacht, het kan - zelfs je huisdier zijn. Dus, communiceren over het vervullen van behoeften.

    Een behoefte is wat ik nodig heb. Verwar deze niet met een ‘wens’, want dat is een verlangen. Je kunt behoefte hebben aan eten, en verlangen naar uit eten gaan bij de griek. Maar de behoefte aan uit eten gaan bij de griek telt niet. (volg je hem nog?)

    Als je niet zo goed weet wat behoeften zijn, raad ik je aan om te kijken naar de piramide van Maslow. Hoewel zijn theorie geen absolute waarheid is, kun je zijn model wel gebruiken om de communiceren vanuit behoeften. Het heeft mij in ieder geval heel erg geholpen. Voorbeelden van behoeften:
    Organische of lichamelijke behoeften zoals slaap, voedsel, drinken, ontlasten. Maar ook sporten of comfort kunnen hieronder vallen.
    Veiligheid en zekerheid: Huisvesting, werk en relaties
    Sociaal contact: Vriendschap, liefde en positief sociale relaties
    Waardering, erkenning en zelfrespect: Hoe jij je verhoudt in sociale groepen of tweetallen

    Waarom zou je grenzen aangeven met praten over behoeften?
    Lang verhaal kort: Behoeften vervullen maakt gelukkig.
    Lang verhaal lang: Ik zeg het vaker, maar kan het niet vaak genoeg herhalen. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Je kunt met vrienden, familie of je buren breken, maar je kunt niet met jezelf breken. Aangezien je toch de rest van je leven met jezelf moet doen, kun je er maar beter voor zorgen dat je zo lekker mogelijk in je vel zit en dat zoveel mogelijk behoeften vervuld zijn. Niet die tijdelijke persoon in jouw leven pleasen, maar jezelf voorop stellen!

    Ondanks dat grenzen aangeven en behoeften vervullen mij heel gelukkig maakt, deed ik het heel vaak niet. Ik wilde anderen niet ongelukkig maken en ik was bang wat ze van me zouden denken. Ik vergat wat ik over mezelf moest denken.

    Ik durfde geen nee te zeggen. Als mijn vriend bijvoorbeeld een rondje door de stad wilde lopen, terwijl ik eigenlijk liever wilde rusten of werken, ging ik ervanuit dat hij boos werd of negatief zou reageren. Maar gek genoeg zou ik dat andersom niet zijn.

    Ik dacht dat mijn behoeften niet belangrijk waren, maar ik vond de behoefte van een ander wel heel belangrijk. Daarom is het besef waar de verantwoordelijkheid van jezelf eindigt en die van een ander begint zo belangrijk. Jij bent niet verantwoordelijk voor het vervullen van andermans behoeften (kinderen en hulpbehoevenden uitgezonderd). Jij bent verantwoordelijk voor het vervullen van jouw eigen behoeften. Als die vervuld zijn kun je altijd nog de behoeften van anderen vervullen.

    Ook gaf ik geen grenzen aan uit angst voor strijd. Door anderen over mijn grenzen te laten gaan, dacht ik het conflict te kunnen vermijden. Als gevolg van het niet-respecteren van mijn grenzen raakte ik verstrikt in een web met dingen die ik deed voor anderen, terwijl ik er zelf niet gelukkig van werd. Ik had het idee dat ik niet terug kon en voelde me totaal niet gerespecteerd. Ik was in continue conflict met mezelf en dat heeft eraan bijgedragen dat ik periodes in mijn leven neerslachtig ben geweest.

    Toen ik besloot dat ik er iets aan wilde doen, had ik het probleem dat ik niet wist waar ik moest beginnen. Zowel met grenzen aangeven als met meer balans in mijn leven realiseren. Over balans in mijn leven realiseren heb ik al eens een aflevering opgenomen, dat is aflevering 1. Mocht je die nog niet geluisterd hebben, raad ik je aan om dat te doen.
    Waarom zou je wel grenzen aangeven
    Ik merk dat ik lekkerder in mijn vel zit en minder boosheid, wrok of conflict ervaar als ik in mijn behoeften voorzie. Stel dat mijn vriend iedere week zou vragen of ik een rondje door de stad wil lopen. En ik zou iedere week tegen mijn zin ‘ja’ zeggen. Dan overschrijdt ik met iedere ‘ja’ mijn eigen grenzen. Dat zou weer aan me vreten, waardoor ik met een wrok onder mijn arm loop. Tot het moment dat het eruit komt. ‘Maar JIJ wilt altijd rondjes lopen. Laat me eens met rust!’

    Door het probleem bij de wortel aan te pakken en het niet zo ver te laten komen. Daardoor voel ik geen boosheid, is er minder conflict, weet mijn vriend beter waar hij aan toe is en zijn we beide gelukkiger.

    Door ze hardop uit te spreken is de kans dat jouw behoeften vervuld worden groter(, maar daarvoor moet je wel weten wat jouw behoeften zijn). Dan gaat het om meer dan spullen of hoe vaak je uit eten gaat. Ik vind betekenis in mijn leven door te voorzien in mijn eigen behoeften en als die vervuld zijn, om te voorzien in de behoeften van anderen.

    Zo maakt voorzien in behoeften mij gelukkiger. Bovendien: grenzen leren aangeven is ook echt een top manier om jezelf beter te leren kennen. (Jezelf leren kennen is ook een behoefte in de piramide van Maslow: Hoe verhoud jij je in een groep en hoe zorg je ervoor dat je jezelf kunt ontwikkelen? Grenzen aangeven is daar een hele goede tool voor.)

    Hoe begin je met grenzen aangeven?
    In de allersimpelste vorm: Spreken vanuit jouw behoeften. Simpel is niet hetzelfde als makkelijk, dus dat iets heel eenvoudig lijkt wil niet zeggen dat je het in Ă©Ă©n keer in je leven implementeert. Ik geef je toch vier stappen, zodat je ermee aan de slag kunt.

    Stap 1 + 2 Zorgen dat je jouw behoeften helder hebt + spreek hem uitWelke behoefte heb je? En hoe kun je ervoor zorgen dat je hem bevredigd. Bij voorkeur neem ik daar de behoefte van de ander ook in mee, alleen als de ander hem heeft uitgesproken. Je kunt niet bepalen wat de behoefte van de ander is, hij of zij moet hem uitspreken. Je kunt er wel naar vragen.

    Stap 3: ruimte overlaten voor onderhandeling. Stel: Mijn vriend wil een rondje lopen, omdat hij behoefte heeft aan beweging en sociale connecties, terwijl ik behoefte heb aan rust. Dan kan ik voorstellen dat we naar een koffiezaakje lopen om daar te zitten. Dan heb ik mijn rust heb en heeft hij hij zijn sociale contact. Dat is een onderhandeling die je kunt ingaan. Bij ons werkt het heel goed, dus ik hoop dat het bij jou ook werkt.

    Stap 4: DoorzettenLaat het niet bij die ene overwinning op jezelf zitten. (Het is altijd een overwinning op jezelf wanneer je jouw eigen grenzen aangeeft, niet op de ander) Zorg ervoor dat je doorzet en niet vervalt in je oude patronen van jezelf wegcijferen, jezelf minder belangrijk vinden of conflicten vermijden. Let erop dat het makkelijker is als je er vroeger bij bent.
    Het kan moeilijk zijn om situaties te repareren waarbij mensen nu al heel ver over jouw grenzen heen zijn gegaan. Geef jezelf dan de ruimte om te oefenen met nieuwe grenzen.

    Het mooie van spreken vanuit behoefte is dat je niet fixeert op Ă©Ă©n uitkomst. Dus als je vanaf nu start met het spreken vanuit behoeften, is de kans dat mensen dan pas inzien wat je eigenlijk wilde bereiken en in sommige gevallen zullen ze bereid zijn om je tegemoet te komen.

    Een luisteraar stelde een vraag in de Balans en Impact Facebookgroep, namelijk:
    Ik heb vaak last van schuldgevoelens wanneer ik mijn grenzen aangeef (of mensen nu wel of niet begrijpend reageren maakt dan voor mijn eigen gevoel geen verschil). Hoe ga jij hiermee om?

    Hoe ik daarmee omga vertel ik graag aan de hand van een paar voorbeelden:
    Het eerste voorbeeld van een grens die ik duidelijk heb aangegeven, wat ik ten tijde van het aangeven best moeilijk vond, was toen ik uitgenodigd werd voor een feestje. De uitnodiging kwam van iemand met wie ik op de middelbare school heb gezeten. Op de middelbare school was ik een heel ander persoon. Ik was alternatiever, luisterde veel naar rok en ging om met rockers. Voor mij was dat een fase en die ben ik ontgroeid. Voor sommige mensen was het geen fase en dat is ook helemaal okĂ©, alleen het soort feest waar hij me voor uitnodigde was niet meer mijn ding. Misschien 6, 7, 8 jaar geleden wel, maar nu niet meer. Ik dacht aan smoesjes om te zeggen dat ik die datum niet zou kunnen, maar dat vond ik niet netjes. Ik wilde eerlijk zijn, dus ik legde uit dat dat soort feestjes niet meer bij me paste. Daarna vroeg hij om een verklaring. Ik legde uit dat ik het ontgroeid was en toch wilde hij nog weten wat ik er niet leuk aan vond. Ik voelde me er helemaal niet fijn, omdat ik het idee kreeg dat ik verantwoording moest afleggen, zodat hij me toch kon overhalen om wel naar dat feestje te komen.En ik dacht: Nee, ik heb behoefte om met een ander soort sociale slag mensen om te gaan. Deze mensen zouden niet bij mij passen. Dat zou betekenen dat mijn behoefte aan sociaal contact en acceptatie niet vervuld zouden worden. Daarom wil ik niet naar dat feest (dat heb ik niet letterlijk zo gezegd).Toen ik moest uitleggen waarom ik niet wilde komen, had ik het gevoel dat ik ter verantwoording werd geroepen en dat wilde ik niet. Hij vond niet dat het verantwoording afleggen was, ik hoefde alleen uit te leggen waarom ik niet wilde komen. In ieder geval heb ik uitgelegd dat ik dat niet wilde en eindigde het gesprek met zijn woorden ‘spijtig’.

    Ik denk dat ik me hier een paar jaar geleden heel schuldig om had kunnen voelen, omdat ik hem misschien een vervelend gevoel heb bezorgd. Alleen het vervelende gevoel wat uit deze berichtenreeks is voortgekomen zou minder impactvol zijn voor mij dan het bezoeken van het feestje. Ik heb het best snel achter me gelaten, alleen heb ik het nu even opgegraven als voorbeeld zodat ik jou er hopelijk mee kan inspireren om ‘nee’ te zeggen tegen dat feestje waar je eigenlijk niet naartoe wilt gaan.

    Een ander voorbeeld is van een klant die te laat kwam op een afspraak. In eersten instantie had ik er niet zo’n probleem mee, alleen wilde ik wel laten weten dat ik het niet fijn vond als er zonder overmacht een klant te laat komt bij mij. Dus bij het maken van de tweede afspraak ze ik: De volgende keer heb ik graag dat je op tijd komt, waarna hij dat een beetje weglachte. Toen dacht ik ‘ho, dit voelt niet fijn’. In eersten instantie is er een grens overschreden omdat hij te laat kwam, waardoor ik het gevoel had dat ik sociaal niet geaccepteerd werd. Ik heb behoefte aan sociale acceptatie en ik heb de wens dat de ander op tijd komt. Die behoefte en wens werden niet vervuld. Daarnaast heb ik de behoefte om serieus genomen te worden, dat valt ook onder sociale acceptatie. En ik heb de wens om niet uitgelachen te worden.
    Toen hij dat een beetje wegwuifde en mijn probleem niet serieus nam, dacht ik: Dit is nog een grens, dus ik moet hem hierop aanspreken. Dus heb ik hem aangegeven dat zijn te laat komen mij het idee gaf dat hij zijn tijd waardevoller vond dan die van mij en dat vond ik geen fijn gevoel, dat zorgt voor een disbalans in de relatie. Uiteindelijk hebben we het goed uit kunnen praten en is er geen conflict geweest. Ik ben blij dat ik het heb gezegd, anders zou hij de volgende keer misschien weer te laat komen, waarop ik dan misschien boos of geirriteerd zou zijn. Dan zou hij kunnen zeggen ‘de vorige keer was het ook geen probleem, dus waarom nu wel?’ Ik heb het meteen aangegeven en het aangepakt toen het probleem nog klein was.

    Een ander voorbeeld is nog veel recenter. Deze ochtend, ten tijde van het opnemen van de podcast, zou ik eigenlijk naar Amsterdam vertrekken voor een soort familiedagje. Mijn familie uit Amerika is namelijk overgekomen. We hebben al een super fijn weekend achter de rug. Ik merkte gisteravond dat het aan me knaagde dat ik de podcast niet op de gebruikelijke dinsdag online zou kunnen zetten. Tot een tijdje geleden dacht ik: Dat is geen probleem, het is familie, dan doe ik het gewoon een dagje later. En toch merkte ik dat mijn behoefte om mijn werk serieus te nemen nét iets belangrijker vond dan een derde dag met familie te spenderen. En ik was al aan het bedenken wat voor smoesjes ik tegen mijn moeder kon vertellen om haar - en de rest van de familie - niet te kwetsen. Ik ben ziek, ik kan niet, er is iets tussengekomen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om eerlijk te zijn en te zeggen dat ik toch liever mijn podcast wilde opnemen, omdat ik anders het gevoel zou hebben dat ik mijn eigen werk niet serieus zou nemen. Mijn moeder was super begripvol en zei: Je moet doen waar jij je fijn bij voelt en als je later op de dag kunt komen, graag! Maar als het niet lukt, dan volgende keer beter.

    Ik vond het vervelend om tegen die jongen te zeggen dat ik niet naar het feestje kon komen, ik vond het moeilijk om te zeggen dat ik het niet okeé vond dat klanten te laat komen en ik vond het heel moeilijk dat ik mijn moeder teleur zou stellen door niet in de ochtend naar amsterdam te komen. Uiteindelijk is het vervullen van mijn eigen behoeften ook belangrijk. Ik denk niet dat het ten koste is gegaan van andere mensen of dat ik hen voor het leven heb geschaadt of gekwetst.

    Om terug te komen op de vraag van de luisteraar ‘Ik heb vaak last van schuldgevoelens wanneer ik grenzen aangeef, hoe ga jij hiermee om?’ De reden dat ik een grens aangeef is omdat ik een behoefte van mezelf wil vervullen. Ik maak duidelijk de overweging: Vind ik mijn eigen behoefte het belangrijkst op dit moment? En in de drie gevallen die ik net benoemde heb ik ‘ja’ gezegd op mijn eigen behoeften en eigen grenzen.

    Dat helpt me om me minder schuldig te voelen. Ik weet waarom ik het doe, ik weet wat het me oplevert. Dat maakt mij standvastiger in mijn beslissing.

    Er zijn best wel wat valkuilen als het gaat om grenzen aangeven door middel van behoeften.Heb je het echt over een behoefte of heb je het over een wens?Spreek je vanuit een behoefte om een ander te manipuleren, dan is het ook niet okĂ©.Als je merkt dat je smoesjes gebruikt en ergens omheen draait, respecteer jij jouw eigen grenzen nog steeds niet. Hoe kun je van een ander verwachten dat hij of zij jouw grenzen respecteert, als je het zelf niet eens doet? Maak het niet persoonlijk en blijf in het moment. Als ik tegen mijn vriend - die mij voor de honderste keer vraagt om een rondje te wandelen - nee, zeg, dan kan ik niet zeggen ‘Jij vraagt altijd aan mij om rondjes te lopen en ik zeg altijd ja/nee’. Dat is niet constructief en geef je alleen maar schuld mee. Wanneer je spreekt vanuit behoeften blijf je in het moment en heb je het alleen over die ene situatie waar je op dat moment in zit. Het kan soms zijn dat je heel bewust een grens overgaat. Ik heb behoefte aan rust, daarom ga ik iedere avond vroeg naar bed omdat ik er vroeg uit kom. Maar als mijn beste vriendinnetje behoefte heeft aan sociaal contact omdat ze een negatieve situatie heeft meegemaakt, dan mag ze me midden in de nacht bellen. Dan zal ik haar behoefte om sociaal contact boven mijn behoefte voor rust stellen.Je kunt in een grote groep moeilijk de behoefte van iedereen bevredigen. Kijk daarom of je een compromis kunt vinden of welke behoefte je allemaal hebt en of jouw behoefte aan sociaal contact daar boven ligt. Je hoeft niet alles of niets te doen, je kunt even mee gaan om te voorzien in jouw behoefte voor sociaal contact en bijvoorbeeld vroeg naar huis gaan. Soms zul je misschien toch nog een foutje maken, merk je pas achteraf dat iemand een grens over is of was je simpelweg te bang om er iets van te zeggen. Accepteer dat het gebeurd is, reflecteer op de situatie en leer wat je de volgende keer kunt doen: Vroeger ingrijpen, iets zeggen om het de ander duidelijk te maken of hulp zoeken om ervoor te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt.

    Je weet dat je op de goede weg zit als je weet wie je bent en waar je in gelooft. Het kan ook zijn dat je er bewust van bent dat je nog niet precies weet wie je bent en waar je in gelooft, maar als je daarnaar zoekt, je kwetsbaar opstelt en aan anderen laat weten dat je bezig bent met jouw zoektocht, ben je op de geode weg. Daarnaast is het als jij je gedraagt naar wat jij gelooft en waar jij behoefte aan hebt. Als je verantwoordelijkheid neemt voor jouw eigen geluk en als je steeds meer kunt accepteren dat je niet verantwoordelijk bent voor het geluk van de ander. Er is maar zo veel wat je kunt doen, jouw eigen verantwoordelijkheid stop en de verantwoordelijkheid voor de ander begint.

    De vraag waarmee ik deze podcast wil afsluiten is: Welke behoefte voel jij en hoe ga je ervoor zorgen dat je daarin voorziet?Dat kun je puur voor jezelf doen. Pak desnoods de piramide van Maslow erbij en zorg ervoor dat jij jouw behoefte vocabulaire uitbreidt. En probeer ook zeker uit om tegen een ander te spreken en de discussie of onderhandeling in te gaan, om ervoor te zorgen dat er in ieders behoefte zo veel mogelijk voorzien wordt. Dus: Ik heb behoefte aan X en ik heb de wens Y, ben je daarvoor in?

    Ik hoop dat deze podcast je gaat helpen om grenzen aan te geven en trouw te blijven aan jezelf, zonder dat het ten koste gaat van anderen. Geef jezelf toestemming om hier beter in te worden, want dat gaat je lukken! Dat weet ik zeker.

    Vond je deze aflevering waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door deze aflevering te delen op jouw social media kanalen met hashtag #BalansenImpact

    Wil je hier dieper induiken, dan nodig ik je van harte uit in de Balans en Impact Facebookgroep.

    Ben je benieuwd naar de 1:1 samenwerkingsmogelijkheden met mij, zodat ik jou kan ondersteunen om vanuit balans meer impact te maken? Ga dan naar evelinedruncks.com/ontdekgesprek een boek een gratis ontdekgesprek.

    Bedankt voor het luisteren en hopelijk tot de volgende aflevering!  Delen

    Vond je de inhoud van deze podcast waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door hem te delen met jouw netwerk! Gebruik hierbij de hashtag #balansenimpact. 

     
  • Leven vanuit productiviteit en flow

    Leven vanuit productiviteit en flow

    · Balans en Impact
     

    In deze tweede podcastaflevering vertel ik hoe een andere kijk op productiviteit heeft gezorgd voor meer rust en flow in mijn leven. Voorheen dacht ik namelijk dat productiviteit betekende dat ik zo veel mogelijk nuttige dingen in mijn dag moest rammen.

    Gelukkig weet ik nu dat het niet zo werkt. Ik deel mijn productiviteitstips waarmee ik ervoor zorg dat ik meer vanuit flow werk. Ik hoop dat ik jou hiermee kan inspireren om hetzelfde te realiseren.

     

    Je kunt de aflevering ook gratis op iTunes luisteren. Handig voor onderweg :)

     Highlights

    Wat is productiviteit voor jou?

    Productiviteit voor mij is

    Dingen doen die ik nuttig en nodig vindt, bij voorkeur vanuit positieve energie.

    Productiviteitskillers

    Uitstelgedrag

    Vergelijken met anderen

    Hoe ik ervoor zorg dat ik productief ben

    Slaap

    Keuzes maken, grenzen aangeven, ruimte nemen

    Focusuurtjes

    To do’s in drie niveau’s: Moeten, mogen en nice!

    Zelfliefde

    Niet vergeten

    Productiviteit is persoonlijk. Leer jezelf kennen, weet wat goed voelt. Want als jij niet weet wat goed voelt, hoe kun je dan grenzen aangeven?

    Volg jouw eigen ritme.

    Herken jouw uitstelgedrag:

    ‘Gewoon’ geen zin → Schop onder je kont!

    Fysiek? → Zorg beter voor jezelf!

    Angst → Zoek hulp!

    Herken het verschil tussen ontwijken en verwennen

    Lanterfanten sturen (want het gebeurt toch wel)

    Wees lief voor jezelf en geef jezelf toestemming om te slagen, om te mislukken en om de beste versie van jezelf te zijn.

    Vraag: Hoe wil jij dat productiviteit er vanaf nu voor jou uitziet?

     


    Ontvang de nieuwste afleveringen direct in jouw mailbox

    Email Address Inschrijven

    Dankjewel voor jouw inschrijving. Je krijgt als eerste te horen wanneer er een nieuwe Balans en Impact aflevering klaar staat.

     


     Audio transcript

    Als luisteren niet zo jouw ding is, kun je hieronder het transcript lezen.
    In het transcript is spreektaal aangepast naar schrijftaal voor de leesbaarheid.

    Welkom bij Balans & Impact aflevering 2. Ik ben Eveline, mindset- en marketingcoach en host van deze show. Mijn missie is ondernemende mensen zoals jij helpen om mentale barriĂšres te doorbreken, zodat jij als jouw mooiste zelf opdaagt en vanuit die energie succes bepaalt en behaalt.

    In deze tweede aflevering deel ik met je hoe een andere kijk op productiviteit heeft gezorgd voor meer rust en flow in mijn leven. Voorheen dacht ik dat productiviteit betekende dat ik zo veel mogelijk nuttige dingen in mijn dag moest rammen.

    Gelukkig weet ik nu dat het niet zo werkt. Ik zal je mijn productiviteitstips waarmee ik ervoor zorg dat ik meer vanuit flow werk delen. Ik hoop dat ik jou hiermee kan inspireren om hetzelfde te realiseren.

    Ben je er klaar voor? Let’s go.

    Voordat ik je beĂŻnvloed met mijn verhaal, nodig ik je uit om bij jezelf na te gaan: Wat is productiviteit voor jou? Wanneer vind jij dat echt productief bent. En hoe zit een dag in jouw leven eruit als je aan het einde van dag denkt ‘damn, vandaag was Ă©cht een goeie dag!’?

    Je kunt hem ook omkeren en aan jezelf vragen: Wat is voor jou het tegenovergestelde van productiviteit?

    Productiviteit voor mij WAS: Vroeg opstaan, nuttige dingen doen, huishouden altijd up to date, huiswerk of werk altijd bij, vrienden altijd genoeg zien, mijn lichaam altijd topfit, financiën altijd op orde.

    En dan bij voorbeelden van productieve mensen dacht ik aan supersterren, fitpeople, mensen met een succesvol eigen bedrijf, directeuren die alle verantwoordelijkheden kunnen dragen of moeders die hun gezin op rolletjes laten lopen.

    Voor deze podcast heb ik ook even gekeken naar de definitie van productiviteit, of ‘productief’.En dat is volgens de Van Dale: Veel voortbrengend, vruchtbaar. Toen ik verder zocht kwam ik op begrippen als: Lonend; rendabel; winstgevend; voordelig; lucratief;

    Al met al was de verwachting die ik van mezelf had als ik vond dat ik ‘productief’ moest zijn heel onrealistisch. Het deed me een beetje denken aan industriĂ«le revolutie-achtige praktijken waarbij er van mensen werd verwacht dat ze zich gedroegen als machines. Maar helaas kunnen we niet met Ă©Ă©n druk op de knop ergens zin voor maken.

    Daarom vond ik het nodig om voor mezelf productiviteit te herdefiniëren.
    Productiviteit voor mij IS: Dingen doen die ik nuttig en nodig vindt, bij voorkeur vanuit positieve energie.

    En met positieve energie bedoel ik: Het verschil tussen chagrijnig/met heel veel tegenzin of neutraal/vrolijk de hond uitlaten, koken, klantwerk uitvoeren, de administratie doen of podcasts opnemen! Of gewoon niks doen, chillen, relax.

    Productiviteit is voor mij gelinkt aan positiviteit. Als ik dat doe dan volgt er als vanzelf flow. Het heeft te maken met mezelf toestemming geven dat ik genoeg heb gedaan op een dag, in een uur of tijdens een sessie. En dat ik genoeg ben als mens. Dat is best wel diep, maar voor mij is dĂĄt productiviteit.

    Als ik dan kijk wat voor mij tegenovergestelde is van productiviteit. Dan bedoel ik niet per se luiheid
 Misschien komt dit je bekend voor:

    Ken je dat moment dat je zó veel moet doen, dat je blokkeert en miraculeuze wijze onder een dekentje op de bank terecht komt en dat dan Netflix aanstaat? Voordat je het weet heb je 3,5 seizoen gezien van een serie waar je nog nooit van hebt gehoord. Terwijl je die serie zit te kijken, ben je heel erg aan het ontkennen dat er een taak of een lijst met taken op je ligt te wachten. Heel misschien heb je stiekem wel de hoop dat er opeens uit het niets ‘zin’ in je lijf schiet en dat je dat met heel veel plezier die taak gaat doen. Maar laten we wel wezen: Die zin komt nooit.

    Bij mij kwam het meestal neer op drie opties.

    Optie 1: Ik wacht tot het allerlaatste moment en vind ergens diep in mijzelf toch ergens de kracht om te doen wat ik moest doen. En ik haat mijn leven de hele tijd als ik aan het doen ben wat ik moet doen. Ik heb er namelijk de hele tijd (een maand, een dag, een uur) tegenop gezien, dus denk maar niet dat ik het nu naar mijn zin ga hebben. Anders heb ik hier voor niks tegenop gezien. Ik weet niet of jij je hierin herkent, maar bij mij gebeurt dit bijvoorbeeld bij de afwas of tandartsafspraken? Je weet wel, van die dingen die moeten gebeuren, maar die niet leuk zijn en waar je dus geen zin in hebt...

    Optie 2: Is iets gevaarlijker. ‘Gevaarlijk’ is misschien een ietwat groot woord, maar als het je allemaal zó weinig boeit dat het je niks doet en dat je daarom niks doet is onverschilligheid.. Door de onverschilligheid komt van uitstel afstel. Gelukkig heb ik vrijwel nooit meer last van onverschilligheid, omdat ik vrijwel alles wat ik doe leuk vind of er het nut van inzie. Een paar jaar geleden was ik best vaak onverschillig. Dat is geen fijne positie om in te zitten. Heel veel uitstelgedrag leidt bij mij tot onverschilligheid en dat zorgt er dan weer voor dat dingen helemaal niet doe.

    Optie 3: Het ‘gewoon doen’ en niet zo zeuren, weten dat de dingen die ik nu doe (of moet doen) een resultaat zijn van de keuzes die ik in het verleden heb genomen. - Neem een momentje, want deze gaat best diep. De dingen die jij NU moet doen als zelfstandige volwassen persoon zijn een resultaat van de beslissingen die jij in het verleden hebt gemaakt. Daar kom ik zo nog even op terug.

    What to do bij uitstelgedragIk zei altijd dat ik het beste presteerde onder druk, maar eigenlijk was dat een smoes om mijn uitstelgedrag te rechtvaardigen. Lekker uitstellen totdat ik geen keuze meer had en wel moest doorzetten, want als ik het niet zou doen, dan was er stront aan de knikker. Dat was mijn motivatie om dan toch onder dat dekentje van de bank vandaan te komen.

    Maar er zijn andere manieren om onder dat dekentje vandaan te komen. Voor mij is de eerste stap:Voelen waar het uitstellen vandaan komt. Meestal is het sabotage of iets fysieks (of ik heb gewoon echt geen zin in de taak) . Sabotage komt meestal voort uit angst. Angst dat het niet lukt. Daar kan dan ook perfectionisme doorheen geroerd zijn. Of wat denk je van de angst dat het wĂ©l lukt. Misschien ken je het moment op (school, op de Universiteit, op je opleiding of op je werk ) dat je denkt ‘oeh, ik zit in een flow!’. Je doet wat je moet doen en laat het heel blij aan je collega’s, baas of docent zien ‘Wow, kijk, dit heb ik gedaan!’ En dan zeggen ze ‘Wow, wat goed. Hier heb je nog wat extra werk, want je hebt al zo veel gedaan, daar kan nog wel wat extra’s bij!’Dat was voor mij een reden waarom ik sommige dingen niet aan docenten liet zien. En ik WEET dat het in my best interest is om werk te laten zien om er nog een verbeterronde overheen te gooien zodat het nĂłg beter kan worden. Maar in sommige gevallen is het best frustrerend dat genoeg niet genoeg is en dat het altijd beter, meer of grootser moet. Een andere reden hoef niet per se sabotage te zijn. Bij mij ligt het namelijk ook aan mijn fysiek. Dus bijvoorbeeld als ik pijn heb, moe ben, ziek ben, slecht heb gegeten of te weinig beweeg, dan wil mijn lichaam niet zo goed. De oplossing daarvoor is heel simpel (maar simpel is niet hetzelfde als makkelijk): Beter voor jezelf zorgen.

    De volgende stap, als je dus hebt herkent waar het vandaan komt, kun je er iets doen. Bij Sabotage kun je om hulp vragenBij fysiek kun je beter voor jezelf zorgen Bij geen zin kun je jezelf een schop onder je kont of een manier vinden waarop je jezelf kunt motiveren.

    Een laatste optie om jezelf weer aan het werk te krijgen: Relativeer het helemaal plat.Ik herhaal hem nog een keer: De dingen die jij nu doet zijn een resultaat van de keuzes die je in het verleden hebt genomen. Voorbeeld: Als ik mijn hond uitlaten uitstel, omdat het regent en ik hoop dat het dadelijk droog is, moet ik eigenlijk niet zeuren omdat ik ervoor heb gekozen om een hond te nemenAls ik het huis opruimen of de vaatwasser inruimen uitstel, moet ik eigenlijk niet zeuren, want ik moet blij zijn dat ik een huis heb. Met een vaatwasser. Dus de keuzes die ik in het verleden heb gemaakt, hebben ervoor gezorgd dat ik nu een huis met een hond en heel veel spullen heb. En dat is de reden dat ik de hond moet uitlaten, mijn huis moet schoonmaken en al die spullen moet opruimen.

    Dit relativeren werkt niet altijd bij mij. Het werkt vooral als ik ergens geen zin in heb, gewoon omdat ik het kut vind (ohhh, iets kut vinden mag ik eigenlijk niet zeggen ;). Dat heb ik in mijn vorige podcast uitgebreid uitgelegd).Dus daarom relativeer ik het soms helemaal plat en geef ik mezelf een liefdevolle schop onder mijn kont en probeer ik met een glimlach op mijn gezicht alsnog mijn hond uit te laten of mijn huis op te ruimen.

    MAAR: Gebruik deze woorden alsjeblieft nooit tegen mij, want als bijvoorbeeld mijn vriend dingen voor mij gaat relativeren.. Dan kan niet voor mezelf instaan ;)

    Naast uitstelgedrag wat dus mijn productiviteitskiller number one is, heb ik ‘vergelijken’ als mijn productiviteitskiller number two gevonden.Op de een of andere manier denken we als mensen dat anderen het makkelijker hebben dan wij. Dat het voor hen wel moeiteloos gaat, terwijl wij moe, bang, ‘anders’ of [insert blokkade] zijn.

    Ik ben in mijn leven nog nooit iemand tegengekomen die minder productief wilde zijn. Die het niet druk had, die geen moeite had met alle ballen hoog houden. En dat is oké. Weet dat de dingen waarmee jij worstelt ook de dingen zijn waar andere mee worstelen. En is het niet hetzelfde, dan zijn het wel andere struggles waar anderen mee zitten.

    Dat leerde ik pas echt toen ik docent was. Ik kreeg, nadat ik vijf jaar student was geweest en mijn diploma had behaald, de mogelijkheid om een half jaar docent te zijn. Niet langer vroeg ik aan docenten ‘Wanneer is de vakantie?’ ‘Wanneer is de deadline?’ ‘Waar is les Y?’. Nu waren er 120 studenten die die vragen aan mij stelden, verwachtten dat ik al de antwoorden op een rijtje had, verwachtten dat ik altijd op tijd was en dat ik alles op de letter wis. Eigenlijk precies zoals ik dat van mijn docente ook verwachtte.

    Maarja, daar moest ik eerst docent voor worden, voordat ik in de gaten had dat het een totaal onrealistische verwachting was.Dus kleine sidenote aan al mijn docenten die nu luisteren: Dankjewel voor al jullie geduld met mij en alle medestudenten. Het wordt in ieder geval heel erg gewaardeerd door deze oud-student/oud-docent.

    Tot zover mijn productiviteitskillers. Nu wat ervoor zorgt dat ik wél productief ben. En de absolute nummer 1 - can I have a drum roll - Slaap!Misschien een anti-climax, sorry. Als ik ervoor zorg dat ik minimaal 6 uur, maar bij voorkeur 7-8 uur per nacht slaap, dan ben ik een fijner persoon, hoef ik minder te vechten tegen uitstelgedrag, hoef ik minder te vechten tegen het vergelijkingsmonstertje dat in mijn hoofd schreeuwt, ik kom makkelijker uit bed, kan makkelijker beslissingen maken. Ik ben scherp, ik ben helder, ik ben fris. Slaap is echt mijn nummer 1 om productief te zijn.

    De volgende is ‘keuzes maken’. Dat is misschien ook een anti-climax. Ik zou willen dat ik het makkelijker kon maken, maar keuzes maken is super belangrijk voor mijn productiviteit. Onder keuzes maken hangt grenzen aangeven en ruimte nemen. Ik kan niet op vrijdag of zaterdag uitgaan en op maandag weer fris en fruitig aan het werk gaan. Als ik een paar wijntjes of biertjes drink (en dan hoef ik niet eens dronken te zijn), heb ik misschien wel drie dagen nodig om daarvan bij te komen.

    Ik heb een hele lieve, fijne vriendengroep die graag en vaak naar feestjes gaan. Die feestjes sla ik best vaak over want van een nachtje doorhalen - ook zonder alcohol of genotsmidellen - heb ik veel tijd voor nodig om bij te komen. Ik kies ervoor om te doen wat ik nog leuker vind en dat is om fris en fruitig aan het werk te gaan.

    Daarnaast moet ik ruimte nemen voor creativiteit. Om ervoor te zorgen dat ik productief kan zijn, moet ik af en toe ook creatief zijn. Ik houd er niet zo van om van mezelf te zeggen dat ik een batterij ben die op kan gaan. Maar ik merk wel dat ik schakelen tussen creatief en productief zijn heel erg nodig heb. Soms vinden die twee elkaar ook. Dan kan ik productief zijn terwijl ik creatief ben. En soms is het nodig om af te schakelen, om even de boel de boel te laten en dingen te maken die niet per se nut hebben. Maar die wel fijn zijn voor mijn brein om even te ontspannen.

    Dan heb ik nog twee praktische tips, misschien wel de meest praktische tips die ik deel deze podcast. En dat is dat ik mijn ochtend graag begin met focus-uurtjes. ‘s Morgens om 07:00 klap ik mijn laptop open en ga ik toto 09:00 aan de slag met mijn to-do lijst. Dan komen er geen notificaties, ik lees geen mail, ik zet het liefst mijn telefoon op stil. Ik laat me niet afleiden - de wereld kan vergaan! - maar van 07:00 tot 09:00 ‘s morgens werk ik aan mijn focusuurtjes.

    Daarbij maak ik gebruik van een to-do lijst. Dat is mijn praktische tip nummer 2. Die deel ik op in 3 niveau’s: De taken die die dag per se af moeten, bij voorkeur binnen de focusuurtjes. Dan de taken die mogen, het zou fijn zijn als ze af komen als ik voel dat ik lekker aan het werk ben. En dan heb ik nog een paar stretch-to-do’s. De dingen die niet per se urgent zijn, die niet heel erg nodig zijn, maar soms voel ik dat ik in een flow aan het werk ben. Die houd ik dan ook echt vast tot ver na de lunch, misschien zelf totdat mijn vriend om een uurtje of 17:00 of 18:00 thuiskomt.

    Ik merk dat als ik geen strecht-doelen opschrijf, ik moeite heb om nieuwe taken te vinden. Dan steek ik de overvloed aan energie die ik dan heb in het huishouden of ik ga lekker een stuk lopen met de hond of ik ga in een creatieve bui. Maar het is soms best zonde dat ik voel dat ik nog energie vrij heb om meer nuttige dingen te doen en dat ik dan geen taken heb klaarliggen. Het vergt wel een verandering in mindset als je gewend bent om to-do lijstjes op te stellen die je dan ook echt af maakt. Ik weet dat als ik mijn nummer 1 taken af heb, het goed is voor die dag. Nummer 2 taken zijn mooi meegenomen en nummer 3 taken gebeuren maar Ă©Ă©n keer in de week of twee weken.

    De laatste tip waarmee ik ervoor zorg dat ik productiever ben: Zelfliefde.Als ik dan toch per ongeluk onder dat dekentje op de bank terecht kom, dan helpt het niet om mezelf heel erg naar beneden te praten en te zegggen ‘Oh, wat ben ik toch een waardeloze, dikke, saaie, stomme doos. Dat ik hier onder een dekentje op de bank lig’. Dat is niet nuttig, niet behulpzaam en het gaat er ook niet voor zorgen dat ik weer zin krijg om aan het werk te gaan of dingen te doen die moeten gebeuren. Dus als ik dan toch onder dat dekentje lig, dan spreek ik met mezelf af ‘Ah, ik ga hier even lekker van genieten! Ik verdien dit, ik ben deze tijd waard, ik mag hier liggen, ik ben niet waardeloos, ik ga gewoon lekker mijn serietje kijken. Misschien zelf twee afleveringen! En daarna ga ik kijken of ik zin heb om weer aan het werk te gaan. Want misschien lukt het dan wel om mezelf een schop onder mijn kont te geven en toch aan het werk te gaan. Misschien zelfs met de belofte dat ik daarna weer onder dat dekentje mag gaan liggen.

    Dan heb ik nog een paar productiviteitstips van mij aan jou. Want ik heb uitgelegd wat voor MIJ werkt, maar de dingen die ik jou wil meegeven is dat productiviteit su-per persoonlijk is. Het is heel belangrijk dat je jezelf leert kennen en dat je weet wat goed voelt. Want als jij niet weet wat goed voelt, hoe kun je dan keuzes maken, grenzen aangeven en ruimte nemen? Waar neem je ruimte voor? Wat is hetgene waar je naartoe werkt? Wat is waar je het voor doet? Leer jezelf beter kennen. Geef jezelf daar tijd en ruimte voor. Maak kennis met de gevoelens die je hebt, probeer ze onder woorden te brengen en laat ze gewoon zijn.

    Volg ook jouw eigen ritme. Want ik legde net uit dat ik ‘s morgens van 07:00 tot 09:00 mijn focusuurtjes heb, maar je hoeft jezelf niet te martelen of zeggen ‘Wow, ik wil productief zijn net als Eveline’. Wat ik wil zeggen is: We zijn allemaal anders. Misschien doe jij ‘s avonds tussen 19:00 en 00:00 net zoveel als ‘s morgens van 07:00 tot 00:00. Vind jouw eigen ritme.

    Het volgende punt: Herken jouw uitstelgedrag. Weet je nog, dat ik vertelde. Het kan zijn dat je gewoon geen zin hebt, geef jezelf dan een liefdevolle schop onder je kont. Is het je fysiek, zorg dan dat je beter voor jezelf zorgt. Is het angst, zoek dan hulp! Je hebt niet alleen. Ik vind bijvoorbeeld heel veel steun in de filterbubbel van awesome creatieve ondernemers die ik volg op Instagram.Als ik hem dan even niet voel, dan kan het zijn dat ik op Instagram kijk bij de stories en posts die mensen plaatsen. Daarvan raak ik best vaak geĂŻnspireerd om weer aan het werk te gaan.

    Daarnaast heb ik wat vriendinnen die ik een berichtje kan sturen en eerlijk kan zeggen ‘ik voel hem vandaag even niet’. Dan krijg ik wat positieve woorden en krijg ik wat extra energie om aan het werk te gaan. Het gebeurt niet zo heel vaak, maar het is fijn om te weten dat er een leger met awesome mensen achter me staan.

    Toen vanmorgen mijn podcast opnemen niet lukte omdat er van alles aan de hand was, dat er dan mensen zijn die zeggen ‘HĂ©, dat geeft niet. Anders issie toch gewoon een dagje later’.

    Naast dat je jouw eigen uitstelgedrag moet herkennen, is het ook belangrijk dat je het verschil voelt tussen ontwijken en verwennen. Ontwijken is ontkennen dat bepaalde dingen moeten gebeuren. En verwennen is weten dat je zometeen echt aan het werk gaat. Daarvoor moet je jezelf dus echt kennen, dat je op jezelf kunt vertrouwen. Dat de toekomstige versie van jezelf, dus jij over een half uur, gaat opstaan zodra deze serie is afgelopen, de bak ijs leeg is, het rondje buiten is gelopen, de podcast is beluisterd.. Zodra dat klaar is ga ik aan het werk!En daarvoor moet je wel vertrouwen hebben in jezelf. Herken het verschil tussen ontwijken en verwennen en vertrouw in jezelf dat je uiteindelijk gaat doen wat je moet doen.

    Dan nog over lanterfanten nietsen, treuzelen en uitstellen.. Probeer het te sturen! Ik kan niet zonder treuzelen, zonder lanterfanten, zonder uitstellen. Het gebeurt bij mij toch wel. Dus ik probeer het soms te sturen. Zoals als ik hem om een uurtje of 11 niet meer voel, dan zeg ik: Weet je wat, nog Ă©Ă©n of twee taakjes en dan ga ik lekker uitgebreid lunchen. Dan doe ik tijdens de lunch lekker anderhalf uur niks of ik ga een groot stuk lopen met de hond. Leer je uitstelgedrag, treuzelen en luiheid sturen en op momenten te plannen. Een soort uitgestelde beloning.

    Als laatste - en onderschat niet hoe belangrijk dit is - wees lief voor jezelf. Geef jezelf toestemming om te slagen of juist om te mislukken en in ieder geval de beste versie van jezelf te zijn en te worden.

    Om af te sluiten wil ik je meegeven dat ik productief ben wanneer ik een gebalanceerd leven leef. Dat kost moeite, tijd en discipline. KEUZE maken, niet zeiken, leuke dingen doen en ik moet super lief zijn voor mezelf (over die balans-regels heb ik in mijn vorige podcast ook iets verteld, dus heb je die nog niet geluisterd, dan raad ik je aan om aflevering 1 te luisteren). Wanneer ik in balans ben, ben ik als vanzelf productief en dan heb ik het meeste impact. Is het niet op anderen, dan is het wel impact op mezelf.

    Zoals met alles, raad ik ook voor productiviteit aan: Begin klein, respecteer het proces. Bewustwording is de allereerste stap.

    De vraag waarmee ik deze podcast wil afronden is: Hoe wil jij dat jouw definitie van productiviteit vanaf nu is en hoe ga je ervoor zorgen dat je het naleeft?

    Denk daar nog even rustig over na en ik zie je antwoord graag tegemoet. Bijvoorbeeld via mijn socials of in de Balans en Impact Facebookgroep.

    Vond je deze aflevering waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door deze aflevering te delen op jouw social media kanalen met hashtag #BalansenImpact

    Wil je hier dieper induiken, dan nodig ik je van harte uit in de Balans en Impact Facebookgroep.

    Ben je benieuwd naar de 1:1 samenwerkingsmogelijkheden met mij, zodat ik jou kan ondersteunen om vanuit balans meer impact te maken? Ga dan naar evelinedruncks.com/ontdekgesprek een boek een gratis ontdekgesprek.

    Bedankt voor het luisteren en hopelijk tot de volgende aflevering! Delen

    Vond je de inhoud van deze podcast waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door hem te delen met jouw netwerk! Gebruik hierbij de hashtag #balansenimpact.

     

  • Saknas det avsnitt?

    Klicka här för att uppdatera flödet manuellt.

  • 4 regels voor meer balans en impact in het dagelijks leven

    4 regels voor meer balans en impact in het dagelijks leven

    · Balans en Impact
     

    In mijn eerste podcastaflevering vertel ik je met welke 4 vuistregels ik ervoor zorg dat ik in balans blijf en zo meer impact heb op mezelf en anderen. Aan de hand van een openhartig en persoonlijk verhaal deel ik met je hoe ik op die 4 regels gekomen ben. Tipje van de sluier: Het heeft iets te maken met de ommezwaai die ik mijn leven heb gegeven toen ik op mijn 23e verjaardag alleen thuis was en huilend op de bank lag


      Highlights

    4 regels voor meer balans en impact

    Je hebt altijd een keuze

    Stop met zeiken

    Doe meer van wat jij leuk vindt

    Wees lief voor jezelf

    Mindset lijkt heel abstract, maar in het kort is het

    De manier waarop ik over mezelf denk

    De manier waarop ik tegen mezelf praat

    De manier waarop ik naar de wereld kijk

    Mijn succes kwam vanuit geluk en niet andersom

    Vraag: Wanneer ben jij voor het laatst impactvol geweest?

     


    Ontvang de nieuwste afleveringen direct in jouw mailbox

    Email Address Inschrijven

    Dankjewel voor jouw inschrijving. Je krijgt als eerste te horen wanneer er een nieuwe Balans en Impact aflevering klaar staat.

     


     Audio transcript

    Als luisteren niet zo jouw ding is, kun je hieronder het transcript lezen. Je kunt ook het mini e-book van deze aflevering gratis downloaden.
    In het transcript is spreektaal aangepast naar schrijftaal voor de leesbaarheid.

    Welkom bij Balans & Impact aflevering 1. Ik ben Eveline, mindset- en marketingcoach en host van deze show. Mijn missie is ondernemende mensen zoals jij helpen om mentale barriĂšres te doorbreken, zodat jij als jouw mooiste zelf opdaagt en vanuit die energie succes bepaalt en behaalt.

    In deze eerste aflevering deel ik met je wat Balans & Impact voor mij betekent en met welke 4 vuistregels ik ervoor zorg dat ik balans behoud en impact maak op mezelf en anderen. Hoe ik hier ben gekomen deel ik aan de hand van een openhartig, persoonlijk verhaal. Tipje van de sluier: Het heeft iets te maken met de ommezwaai die ik mijn leven heb gegeven toen ik op mijn 23e verjaardag alleen thuis was en huilend op de bank lag


    Om te beginnen neem ik je mee naar 17 november 2015. Het was mijn verjaardag en mijn vriend was heel de dag bij me geweest, maar eigenlijk was ik hartstikke ziek. Het liefst wilde ik gewoon met een dekentje op de bank liggen en televisie kijken. Dus ik had mijn vriend naar zijn rugby training gestuurd. Eerst genoot ik van alleen thuis zijn, maar na een tijdje begon ik te malen. Ik besefte me dat - ondanks dat het heel goed - ik helemaal niet gelukkig was. Die realisatie maakte me zo ongelooflijk verdrietig dat het bijna fysiek pijn deed.Er zijn meer momenten geweest in mijn leven dat ik me zo verdrietig voelde. Ik besloot: Dit keer ga ik me niet laten meeslepen of me kleinhouden. Ik ga er iets aan doen. Dus, heb ik huilend mijn vader gebeld en hem verteld dat ik heel ongelukkig was.

    Achteraf gezien was dat het hoogtepunt van mijn quarter life crisis. Ik studeerde ICT en Media Design aan de Fontys Hogeschool. Het Media design component ging me heel goed af. Helaas het ICT gedeelte wat minder. Ik had voor aanvang van mijn opleiding gevraagd of het een probleem was dat ik geen ICT kennis had. Ze verzekerde me ervan dat ik dat zou leren vanaf 0.

    Maar ondanks de lessen, bijlessen en hulp van medestudenten, kon ik het niet bijhouden. Dus over de eerste twee jaar heb ik uiteindelijk drie jaar gedaan. En die studievertraging gaf me een licht minderwaardigheidscomplex. Dat klinkt misschien heftig, maar omdat ik iedere dag het idee had dat ik continue aan het falen was, voelde ik het wel zo.
    Dat faalgevoel dat ik te kunnen compenseren door heel hard te werken en heel veel geld te sparen. Daarnaast had haalde ik mijn rijbewijs en even later stond er een auto voor de deur. Ik had een fijn appartementje, samen met mijn vriend. Mijn relatie met mijn vriend ging heel goed. En dat is dan zo’n rijtje, weet je wel, waarvan je dan denkt: Als ik dat allemaal heb, dan ben ik gelukkig. Maar dat was ik helemaal niet.

    Dus toen ik op mijn verjaardag huilend mijn vader belde en zei: Ik heb nu een stage en daar heb ik het heel erg naar mijn zin, het is hartstikke leuk. Alleen als ik dadelijk weer naar school ga, word ik iedere dag weer geconfronteerd met het falen. Ik ben niet goed genoeg in programmeren om te kunnen afstuderen. Waarop mijn vader zei: Dan moet je misschien maar stoppen.

    Zijn reactie bracht me heel erg in de war, want ik had vanalles verwacht. Nouja, ook weer niet zo veel want ik belde hem heel spontaan. Toch had ik verwacht dat hij een preek zou geven, dat hij boos zou worden of nóg erger: Dat hij teleurgesteld zou zijn. Dat hij het zou hebben over mijn mislukte toekomst omdat ik zonder papiertje en met studieschuld zou stoppen. Maar dat gebeurde niet, want hij wilde niet dat ik door zou gaan met mijn opleiding ten kosten van mezelf. Dat begrip was heel bevrijdend. Dus op dat moment besloot ik: Ja. Ik kan stoppen met school. En dat is ook oké.

    De volgende vertelde ik mijn stagebegeleider dat ik ging stoppen met school. En daarom ook mijn stage niet kon afmaken. Wonder boven wonder was ook hij super begripvol. Sterker nog, hij stelde voor dat ik mocht blijven. Of totdat ik een nieuwe baan had of totdat de stageperiode afliep. Hij wilde niet dat ik in een gat zou vallen. Want ik had verder ook nog geen plan. Ik wist wel dat ik niet meer naar school wilde.

    Ik ging in op zijn aanbod en besloot te blijven. We spraken af dat ik vanaf dat moment alleen nog maar dingen zou doen die ik leuk vond. Vervolgens heb ik november, december en een stukje januari met heel veel plezier doorgewerkt. Ergens in die maanden kreeg ik een hele sterke realisatie, namelijk dat er altijd een keuze is. Ik had me zo lang gevangen gevoeld in school, in mijn studieschuld, in wat hoor, in schaamte en in me slecht voelen.

    Ondanks al die dingen had ik een keuze. Ik kon stoppen met school. En gek genoeg werd dat geaccepteerd en door sommigen zelfs gerespecteerd. Er waren wel veel mensen met goedbedoelde adviezen. “Ja, maar zou je toch niet doorgaan? Je hoeft nog maar anderhalf jaar!” Uiteindelijk leken ze allemaal te begrijpen hoe standvastig ik was en dat stoppen voor mij op dat moment echt het beste was.

    Naast het besef dat ik een keuze had, sprak ik ook twee dingen met mezelf af:
    Ik zou stoppen met zeiken GeĂŻnspireerd door wat mijn stagebegeleider mij vertelde: Ik ging meer doen van wat Ă­k leuk vond.
    Achteraf gezien heb ik nog iets heel belangrijks gedaan, maar dat heb ik toen niet hardop uitgesproken: Ik werd wel veel, veel liever voor mezelf. Omdat ik op mijn opleiding iedere dag het gevoel had dat ik niet goed was, dat ik het niet kon, werd ik mijn eigen grootste criticus. Alleen maar praten over hoe je jezelf haat en dat je niet goed genoeg bent, is niet bepaald bevorderend. Met die haat wilde ik stoppen en daarom werd ik liever voor mezelf.

    Op mijn stage deed ik dus alleen nog maar wat ik leuk vond en dat was dan toevallig van meerwaarde was voor het bedrijf. Vijf dagen voor de deadline om mijn stageverslag in te leveren, kreeg ik de tip om toch mijn stage officieel af te ronden. Studieresultaten blijven - bij onze hogeschool - acht jaar geldig. Dat zou betekenen dat ik drie jaar later precies zou kunnen instromen waar ik gebleven was, zonder mijn stage over te doen.

    De werkzaamheden die ik had uitgevoerd bleken prima in een Fontys ICT jasje te pakken, dus in vijf dagen heb ik er een stageverslag uitgeklopt. Daarna hadden de docenten nakijktijd en daarna zou ik met een zitting mijn stage officieel afronden.

    De avond voor die zitting bedacht ik me: Shit, als ik nu stop dan is het definitief (ook al blijven mijn studieresultaten geldig en kan ik terug) en dan heb ik de rest van mijn leven spijt. Maar als ik nu doorga, dan heb ik misschien nog anderhalf jaar spijt. Vooruit, dan tellen we er voor de zekerheid wat extra studievertraging bij op, want ik ben nou eenmaal niet de snelste. Dan heb ik misschien nog 2,5 jaar spijt.
    Dat vertelde ik tegen mijn stagebegeleider, tegen mijn vader en tegen anderen mensen in mijn omgeving. En ook die keuze werd gerespecteerd. Niemand deed lullig, niemand deed moeilijk, niemand zei: Ik zei het toch? Het werd gewoon gerespecteerd.

    Het was heel bijzonder dat dingen loslaten en bepaalde keuzes maken energie losmaakt bij mensen in mijn omgeving. Eigenaarschap tonen, keuzes maken en laten zien waar ik voor sta verandert niet alleen iets in mij, maar ook in de reacties van mensen naar mij toe.

    Uiteindelijk rondde ik mijn stage af met een 8,4. Achter kan ik zeggen: Ik heb geen idee waar ik me zorgen om maakte, want ik was toch niet zo slecht in school als ik dacht ;)

    In de anderhalf jaar die daarop volgde, bleef ik leven volgens die vier regels. En dat had hele - voor mijn gevoel - magische dingen tot gevolg. Ik kreeg een bijbaan die in mijn vakgebied paste en waar ik een heel nieuw netwerk aan hele bijzondere mensen ontmoette. Mijn vriend en ik verhuisden naar een nĂłg mooier appartement. Ik haalde met plezier hele hoge cijfers. Ik heb samen met mijn vriend een hondje genomen. Ik heb een hele fijne afstudeerstage gevonden. Al met al had ik echt het gevoel alsof het leven mij toelachte. Zelfs voordat ik mijn diploma op zak had, had ik mijn contract voor een fulltime baan al getekend.

    Na de zomervakantie ging ik aan de slag als online marketing docent. Daarnaast was ik de marketing/communicatie medewerker van een onderwijsontwikkel team op de Fontys Hogeschool. De meeste Hogescholen willen dat docenten met een vast contract een Master halen. Op dat moment had ik niet de ambitie om mijn Master te halen. - en op het moment van schrijven heb ik dat trouwens nog steeds niet. Dus ik keek naar wat ik dan wilde.

    Een maand later was ik met Ă©Ă©n handtekening bij de KVK een ondernemer. Nog een maand later liep mijn contract bij Fontys af wat betekende dat ik vanaf 1 februari full time ondernemer was. En omdat ik TOEN in het diepe ben gesprongen, zijn we nu hier: Bij de Balans en impact podcast show.

    Er is een reden dat ik deze hele persoonlijke geschiedenis met je deel. Om je te laten weten dat het enige wat er veranderd is, - die avond op de bank en in de loop van mijn stage - is mijn mindset.

    Mindset lijkt heel abstract, maar voor mij is mindset:
    De manier waarop ik over mezelf denk
    De manier waarop ik waarop ik tegen mezelf praat
    De manier waarop ik tegen de wereld kijk.


    Dus mocht jij jouw eigen mindset willen verbeteren, dan raad ik je aan om te beginnen bij dezelfde regels als waar ik begonnen ben.

    Je hebt altijd een keuze
    Beseffen dat je altijd een keuze hebt is heel spannend, want dat betekent dat je eigenaarschap toont over alles wat je doet. Wachten voor een rood stoplicht is bijvoorbeeld een keuze. Laat alle ‘ja, maar ik kan niet anders’ of ‘ja, maar dat hoort zo’ los. Je kunt KIEZEN om bij een rood stoplicht toch door te rijden. Met mogelijk ongelukken, boze blikken of boetes tot gevolg. Maar het is nog altijd een keuze.
    Ik kies ervoor om mijn belasting te betalen, een podcast op te nemen en ik heb er toen voor gekozen om mijn opleiding af te maken. Er is altijd en keuze. Ook al lijk je soms gevangen in een systeem. Ook al lijk je soms gevangen in de verwachtingen van andere mensen of in die van jezelf. Er is altijd een keuze, hoe spannend dat ook klinkt.

    De tweede regel is stoppen met zeiken
    Man, man, man, man wat kon ik zeiken. Ik was de grootste zeikstraal die je kon tegenkomen. Toen ik zelf een half jaar docent was, had ik medelijden met de mensen die ooit mijn docent waren. Ik zeek over alles. Daar ben ik mee gestopt.

    Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer klaag, want klagen is anders. Ik zie klagen als iets anders dan zeiken. Zeiken is: De les is kut, mijn werk is kut.
    En klagen is: Deze les vond ik minder leuk dan anderen, want ik kon het niet volgen omdat de klas rumoerig was, de slides van de docent waren onduidelijk of - het kan natuurlijk ook aan mezelf liggen - ik had mijn huiswerk niet af.
    Op het moment dat je klaagt en een reden geeft waarom iets niet goed is of beter kan hebben we een probleem. En een probleem is mooi, want een probleem kunnen we oplossen. Als je met tegenzin naar je werk gaat, omdat de sfeer niet goed is. Dan hebben we een probleem: De sfeer is slecht. Misschien kunnen we die verbeteren.

    Stoppen met zeiken heeft voor mij mijn gedachten een stuk positiever gekregen. Ik ben nu ook heel gevoelig voor andere mensen die zeiken. Ik zei regelmatig tegen medestudenten: Als je alleen maar kunt zeiken, ga dan alsjeblieft niet bij mij staan. Zeiken is heel besmettelijk. Met zijn allen zeiken over dingen is het makkelijkst wat er is. Stop met zeiken. Als je per se iets over de sitautie wil zeggen: Start met klagen en zoek vervolgens een oplossing.

    Meer doen van wat ik leuk vind
    Ik cijferde mezelf weg, omdat ik dacht dat ik pas de moeite waard was. Het kleinste stukje taart pakken, in slecht zicht zitte. Ik cijferde mezelf weg en maakte mezelf klein.
    Doordat ik meer dingen ging doen die ik leuk vond, zat ik lekkerder in mijn vel en was ik een leuker persoon om mee om te gaan.Dat wil niet zeggen dat ik mezelf boven anderen verkies. Doen wat ik leuk vind zorgt ervoor dat ik minder geneigd ben om te zeiken en dat ik makkelijker keuzes maak.
    Want waar doen we het nou eigenlijk allemaal voor? We willen het wel leuk hebben in het leven. Dat betekent niet dat alles altijd perfect is. Het betekent ook niet dat . Maar het kan wel betekenn dat je wat vaker voor jezelf kiest. Of dat je een keer ‘nee’ zegt tegen dat feestje waar je eigenlijk helemaal geen zin in hebt.

    Wees liever voor jezelf.
    Eerder zei ik het al: Ik was heel goed in mezelf naar beneden praten. Mezelf eindeloos straffen voor dingen die ik beter had kunnen doen. In plaats van dat ik dacht: Oh, dat was niet zo handig van mij, zei ik: Ik ben een stom mens. Ik ben niet de moeite waard.
    Dat zijn hele negatieve en krachtige dingen die je over jezelf zegt die niets bijdragen. Dus heb ik besloten om liever voor mezelf te zijn. Eerst onbewust, maar toen ik me er bewust van liever en positiever tegen mezelf praten werkte, ben ik er actiever mee aan de slag gegaan. Vooral de laatste anderhalf jaar.

    Je kunt met vrienden en zelfs met familie breken. Je kunt afstand nemen van andere mensen, maar niet van jezelf. Dus op het moment dat je iets doet wat misschien anders of beter had gemoeten, kun je jezelf daarom haten. Maar je kunt ook met liefde naar jezelf kijken en besluiten dat je het de volgende keer beter, of anders doet.
    Dus Wees. Liever. Voor. jezelf.
    We zijn al zo kritisch. Er zijn vast genoeg mensen op de wereld die kritiek hebben op jou, daar hoef je jezelf niet bij te hebben. Met jezelf moet je de rest van je leven doen. Dus dan kun je maar net zo goed de leukste, fijnste, aardigste, liefste persoon voor jezelf op de wereld zijn.

    Die vier regels zijn voor mij de basis van balans en een veerkrachtige mindset. Er zijn wel meer regels, die kan ik misschien in latere afleveringen met je delen. Dit is in ieder geval de basis.

    Wat ik je wil laten weten is dat balans voor mij niet per se een ‘saai’ of ‘perfect’ leven is. Het is wel evenwichtig. Balans is voor mij een kern waar ik altijd naar terug kan, waar ik op kan bouwen. Dat ik weet dat als het even - of wat langer - niet gaat en ik mezelf terugtrek, dat ik in mezelf een fijn persoon heb.
    Het tweede woord van de titel mijn podcast: Impact.
    Impact is het effect wat ik heb op mezelf en op anderen. En daarbij zet ik heel bewust mezelf op de eerste plaats. Want op het moment dat ik vanuit balans opereer en impact op mezelf heb, dan kan ik moeiteloos positieve impact op anderen hebben.

    De naam Balans en Impact heb ik gekozen omdat ‘alles hebben’ voor mij niet gelijk staat aan ‘geluk’. Een huis, relatie, auto, stage, bijbaan, geld op mijn spaarrekening. Dat waren al die dingen waarvan ik dacht dat ze ervoor moesten zorgen dat ik rust had in mijn leven en toch was ik niet gelukkig.

    Mijn succes kwam vanuit geluk en niet andersom. Vanuit balans kwam er impact.

    Ik wil jou inspireren om hetzelfde te doen. Ik wil je helpen om grenzen te stellen, minder te oordelen, lekkerder in je vel te komen en - misschien is het te hoog gegrepen - ik wil je helpen om gelukkiger te worden. Want met een veerkrachtige mindset kun je fucking alles. Echt, ik ben een betere vriendin, een lieve partner, een fijner mens voor mezelf en de mensen om me heen, ik was een betere collega en ik ben nu een betere ondernemer. En ik geloof echt dat dat voor 99% door mijn mindset komt.

    Een keer niet in balans zijn is niet erg. Je leert juist buiten je comfortzone, door dingen die je nog niet kent en door het onbekende te ervaren. Dat zorgt voor wrijving en zonder wrijving geen glans!Een keer geen impact hebben is ook niet erg. Je kunt een slechte dag hebben, je kunt een slechte week hebben. Maar het weten dat je weer terug kunt komen bij jezelf als lief en fijn persoon voor jezelf en de mensen om je heen. Dat is voor mij balans en impact.

    In de intro zei ik het al, Balans en impact is een podcast met een missie: Ondernemende mensen zoals jij helpen om mentale barriĂšres te doorbreken, zodat jij als jouw mooiste zelf opdaagt en vanuit die energie succes bepaalt en behaalt.

    De vraag waarmee ik wil afsluiten is: Wanneer ben jij voor het laatst impactvol geweest?
    Denk niet dat jij dat niet bent. Maak het niet te groot, want we zijn geneigd om alles groot te maken. Maak het klein. Denk aan het werk wat je doet, aan zorgen voor je gezin en aan je huishouden. Of zelfs uit bed komen en een douche nemen. Glimlachen naar een vreemde op straat. Het zijn allemaal voorbeelden van impact.

    En dan niet zeggen dat je geen keuze hebt, want je hebt altijd een keuze. Je kunt stoppen met zeiken en je mag liever zijn voor jezelf.

    Vond je deze aflevering waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door deze aflevering te delen op jouw social media kanalen met de hashtag #balansenimpact, zodat meer mensen hiervan kunnen horen zodat ik meer mensen kan helpen.

    Wil je hier dieper induiken, dan hoop ik je te zien in de nieuwe Balans en Impact facebook groep, waar ik een keer in de week toelichting zal geven op vraag die ik stelde. En waarin ik een community opbouw met likeminded mensen die allemaal gaan voor een positieviteit en een veerkreachtige mindset.

    Wil je hier 1:1 met mij aan werken? Dan kun je naar evelinedruncks.com/gratis-ontdekgesprek.

    Bedankt voor het luisteren en hopelijk tot de volgende aflevering van de Balans en impact podcastshow. Delen

    Vond je de inhoud van deze podcast waardevol? Dan kun je mij enorm helpen door hem te delen met jouw netwerk! Gebruik hierbij de hashtag #balansenimpact.